အလည္လြန္၀ိညာဥ္တို႔ျမဴးတဲ့ပြဲေတာ္

လမ္းေဘးက ပန္းေလးတစ္ပြင့္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္အစ
ေကာင္းကင္ျပာျပာနဲ႔ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေလးအဆံုး။

ခ်စ္မက္စိတ္မွာ
ေ၀ဒနာေတြကို မမုန္းႏိုင္ေသး
သံသရာ၀ဲက မကၽြတ္လြတ္ခ်င္ေသး
ကိုယ္တို႔ဟာ ေမ်ာလြင့္ အလည္လြန္ခဲ့ၾကတယ္။

ခ်စ္ေမတၱာ၊ ေငြေၾကး၊ သရဖူ၊
ေနာက္ဆုတ္ေပးရျခင္း၊ အႏုပညာ၊ ျပက္လံုးမ်ား၊
ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုေသာသစၥာတရားနဲ႔ မနက္ျဖန္အမည္ရေန႔စြဲမ်ား…။

ဖြင့္ဆိုခ်က္တိုင္းမွာ စိမ္းရင့္ေရာင္အခိုးအေငြ႕ေတြ ယွက္သန္းလို႔။

အဲဒီမြန္းၾကပ္ေနတဲ့ေလထုထဲ
အသက္ကို ႀကိဳးစား႐ွဴ႐ိႈက္တတ္ခဲ့ျပီ
အလင္းေပ်ာက္ေန႔ေတြရဲ႕ အေမွာင္ထုမွာလည္း
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကိုလည္း သဲ့ယူတတ္ခဲ့ၿပီ။

ကိုယ္တို႔အေပၚ လင္းျဖာတဲ့လျပာျပာဟာ ကဗ်ာ။

ကႀကိဳးကကြက္မ်ား ၀ိုးတ၀ါး ပဥၥလက္ဆန္ဆန္
ေနာက္ခံဂီတက ရယ္သံ၊ ႐ိႈက္သံနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ခံထားရတဲ့အသံမ်ား
ဒီလိုနဲ႔ ကမာၻ႕ေထာင့္ေလးတစ္ေနရာမွာ
အလည္လြန္၀ိညာဥ္တို႔ ကခုန္ျမဴးထူးရာ
ပြဲေတာ္တစ္ခု
တိတ္တဆိတ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ျပီ။                       ။
                                                                   
                                                              
                                                                   အဂၢလင္း
                                                                     ၂၀၁၀

 ကဗ်ာေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ၊ ၾသဂုတ္ ၂၀၁၂ စံုေထာက္မဂၢဇင္း