ရွိမည္။ ျဖစ္သည္။
(က)
မေ၀းလွေသာကာလအတြင္းၿမိဳ႕ကိုေရာက္ပါမည္.။
ယခုေတာ႔ရထားေပၚတြင္ ပ်စ္သိပ္က်ပ္ခဲ---။ အစုစုအပံုပံုလူထု။
တစ္ခါတစ္ခါရထား ခုတ္ေမာင္း သံေရာက္ေတာ႔မည္ ေရာက္ေတာ႔မည္ဟု
တစ္ခ်က္ျခင္းတစ္ခ်က္ျခင္းရစ္သမ္မိလွ်က္---။ အသိ။ အသိ တရားက
မြမ္းမံေခ်ာ႔သိပ္ခဲ႔ေသာအိမ္မက္မ်ား…။
အိမ္မက္ထဲမွတံခါး…။တံခါးေပါက္မွေသာ႔…။ထိုေသာ႔ သည္
အရည္ေပ်ာ္အိဆင္း…။ေလေကာင္း ေလသန္႔ ျပဴတင္းေပါက္ႏွင္႔ တမာပင္…။ထပ္ခါထပ္ခါ
ျပင္ေရးေနရေသာ ခပ္ညံ့ည့ံကဗ်ာတစ္ပုဒ္…။လူ ၊ စၾကၤ၀ဠာ၊ ကုလားထိုင္၊
ေျပာင္းျပန္လွန္ခ်ဳပ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမ်ား …။ မ်က္မွန္စိမ္းႏွင္႔ျမည္း ၊
မာတိကာ သာရွိၿပီး လံုး၀မေရးရေသးေသာ စာအုပ္ေစ်း၏ အသက္ရႈသံ…။ ငါးစိမ္း
သည္မ်ား အာေခါင္ျခစ္သံ အင္ဖင္နတီမ်ား၊ ထူးကားထူး၏ ဆန္းေတာ႔ျခင္း၊
ေကာင္းကားေကာင္း၏ မမြန္ ခဲ႔ျခင္း…။ ေဆးသၾကားျဖဴးထားေသာ
သေဘာၤသီးမ်ား…။ရံုရက္မရပါသျဖင္႔ တစ္ရက္တည္းသာ…၊ မၾကာခင္ ရံုတင္ေပၚလာမည္ဟု
စာတန္းထိုးကာ ျမည္းလိုက္ရေသာ နမူနာကားတစ္ခ်ိဳ႕ ၊ အသစ္ ျဖစ္ၿပီး ရင္း
ျဖစ္ေနေသာ …။ ထပ္ခါထပ္ခါ မရိုးႏိုင္ေသာ ကန္ေတာ႔ပလႅင္မီးပံုပြဲမွ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္… စသည္ ..စသည္ မ်ား သည္စသည္ စသည္တို႕ျဖစ္--- မနက္မွ ည ၊
ညမွမနက္သို႕သံသယသံသရာထဲတြင္နစ္မြန္းေပ်ာ္၀င္ေနသည္။အေတြးသည္ဦးေႏွာက္အားစိုးမိုးတုပ္ေႏွာင္ထားဆဲ…။ရထားသံ၏
စည္း၀ါးက ကၽြန္ေတာ္၏ရင္ခုန္ သံႏွင္႔အတူ တေရြ႕ေရြ႕ေျပးလႊာေနဆဲ…။
ည…။
ဟုတ္ပါသည္… ညပါပဲေလ…။ ညအဆန္ရထားျဖင္႔
ကၽြန္ေတာ္ခရီးထြက္ခဲ႔ပါသည္။ ခရီးသည္မ်ားျပည္႕က်ပ္ေနေသာရထား…။
တစ္ဦးကတစ္ဦးကိုမသိၾကေသာ္လည္းတစ္ခရီးတည္းသြားေနၾကေသာသူမ်ားဟုမိမိတို႔၏ခရီးကိုေပြ႕ဖတ္ထားၾကဆဲ…။
တစ္ခရီးတည္းသြားသည့္လူသားေတြပါပဲ…။ထိုင္ခံုအျပည့္လူမ်ားရွိၾကသည္…။ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕မွာထိုင္ခံုမ်ားမရရွိၾက…။
ႀကိဳတင္၀ယ္ပါေသာ္လည္းယခုအခ်ိန္တြင္ လက္မွတ္ကခက္ခဲလွ၏။ သြားရမည့္ခရီးကလည္း
မသြားမျဖစ္အေရးႀကီးလွေသာေၾကာင္႔ လက္မွတ္မရ ေသာ္လည္း ထိုင္ခံုမဲ႔ျဖင္႔
လိုက္ပါလာ ရသည္..။ ရထားလမ္းရွိလူသြားလမ္းတေလွ်ာက္ (ထိုင္ခံုမ်ားမွ အပ)
လူမ်ား ျပည့္လွ်ံသိပ္သည္းေနသည္။တစ္ခ်ိဳ႕မတ္တပ္ရပ္လွ်က္၊တစ္ခ်ိဳ႕ထိုင္လွ်က္၊တစ္ခ်ိဳ႕ဆန္႕ဆန္႕ႀကီးအိပ္လွ်က္ေနၾကသည္။က်ံဳ႕က်ံဳ႕
ကေလးထိုင္စီးလွ်င္ျဖစ္ပါလွ်က္အခင္းမ်ားခင္းကာဆန္႕ဆန္႕ႀကီးၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ဇိမ္က်ေနေသာသူမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္မုန္းသည္…။
တံုးလံုးပက္လက္ ျဖင္႔အိပ္ေနၾကေသာ ေၾကာင္႔ အိမ္သာသြားရသည္မွာ ခက္ခဲ၏။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ေ၀ဒနာကိုလြယ္ထားသည္..။ မတတ္သာသည့္ အဆံုး
မွသာကၽြန္ေတာ္အိမ္သာသြားသည္။ အိမ္သာသြားရ သည္မွာလည္း လြယ္ကူလွေသာ
အလုပ္မဟုတ္…။ လမ္းေၾကာင္းတြင္ ပိတ္ဆို႕ေနေသာ
လူထုႀကီးကိုခက္ခက္ခဲခဲျဖတ္သန္းသြားရ၏…။မတတ္သာသည့္အဆံုး ေက်ာ္ခြသြားရသည္။
အားနာစရာ…။
ခရီးကေ၀းလွသည္။ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ဖို႕အေ၀းႀကီးလိုေသးသည္…။
မတ္တက္ရပ္ရသည္မွာေညာင္းညာလွေသာေၾကာင္႔က်ဥ္းက်ပ္ေသာမိမိ၏ေနရာတြင္ပင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
လံုး၀အဆင္မေျပ…။မိမိရပ္တည္ေနေသာမိမိေနရာကိုပင္မိမိထိုင္ရန္မျဖစ္သည့္
အေျခအေနမွာ အဘယ္ေၾကာင္႔နည္း။
ကိုယ္ခႏၶာကိုႀကံဳ႕ေကြးလ်က္အေနအထားကက်ဥ္းက်ပ္…။ခႏၶာကိုယ္ေလးဘက္ဒါဏ္မွ
အထိအေတြ႕ ေအးစက္မႈ မ်ားရွိသည္…။ ေဆာင္း၏ဒါဏ္ေၾကာင္႔ေသာ္၄င္း ၊
အျခားအရာမ်ားေၾကာင္႔ေသာ္၄င္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
-2-
ေဘးတစ္ ဘက္တစ္ခ်က္မွ အ၀တ္ထုပ္ျဖဴႀကီးမ်ား ေရွ႕တည့္တည့္မွ၄င္း ၊
ေနာက္ဖက္မွ၄င္း က်ပ္ညွပ္မႈမ်ား ရွိၾကသည္။
စိတ္ကိုေဖာ႕ထား၊ခႏၶာကိုယ္ကိုေဖာ႔ထား…။ စိတ္မသက္သာလိုက္ေလ…။
ကၽြန္ေတာ္၏ရင္အံုႀကီး နဂိုကထက္မုိ႕ေမာက္လာသည္…။
ရထားကလည္းခုတ္ေမာင္းေနသည္…။ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ဖုိ႕ေ၀းေသးသည္…။ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕က
တစ္ကြဲတစ္ျပားစီ…။တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လွမ္းျမင္ေနရတာေတာ္ေသးသည္။
ကိုမိုးႀကီးလည္းကၽြန္ေတာ္႔အတိုင္းပင္ျဖစ္ေနသည္…။
ကိုမိုးႀကီးကကၽြန္ေတာ္ထက္ပို၀ေသာေၾကာင္႔ပိုၿပီးအေနအထိုင္က်ပ္မည္…။ကိုမိုးႀကီးကခ်က္ျခင္းငိုက္ပစ္လိုက္သည္…။
မ်က္လံုးမွိတ္ေနေပမယ့္ငိုက္တာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မည္။တစ္ခုခုကိုေခါင္းထဲထည့္ထားရင္းမ်က္လံုးမွိတ္ထားျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
ကိုမ္ိုးႀကီး၏ေတာင္ဘက္တြင္ကၽြန္ေတာ္တို႕၏စာေပညီငယ္ႏွစ္ေယာက္…။သူတုိ႕လည္းကၽြန္ေတာ္႔လိုပင္...အေနရအထိုင္ရခက္ေနသည္…။
အခ်ိန္ရွည္လ်ားဆြဲဆန္႔မႈေၾကာင္႔အေတြးမ်ားကိုယ္စီၿငိမ္သက္…။
ကၽြန္ေတာ္အနီးထိုင္ခံုေပၚမွ လူမ်ားကေတာ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္သူေသာက္ ၊
အစားအေသာက္စားသူကစား…။ ၿပံဳးရယ္စကား ေျပာ သူကေျပာႏွင္႔ ရထား၏
လႈပ္ခါမႈအတိုင္းခႏၶာကိုယ္မ်ား ဘယ္ယိမ္း၊ ညာယိမ္းျဖစ္ေန သည္။ သူတို႕လည္း
ဤခရီးအားပိုက္ဆံ (၆၃)က်ပ္ေပးစီးရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း
ဤခရီးကို(၆၃)က်ပ္ေပးစီးရသည္…။ ရထား က်ပ္သည္ပဲေလ…။
အခ်ိန္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာသြားေခ်ၿပီ…။
ကၽြန္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္မွာလည္းမည္သုိ႕ျဖစ္သြားသနည္း…။ကၽြန္ေတာ္မသိ…။
ကၽြန္ေတာ္အနီးထိုင္ခံုေပၚမွ လူမ်ားကေတာ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္သူေသာက္ ၊
အစားအေသာက္စားသူကစား…။ ၿပံဳးရယ္စကား ေျပာ သူကေျပာႏွင္႔ ရထား၏
လႈပ္ခါမႈအတိုင္းခႏၶာကိုယ္မ်ား ဘယ္ယိမ္း၊ ညာယိမ္းျဖစ္ေန သည္။ သူတို႕လည္း
ဤခရီးအားပိုက္ဆံ (၆၃)က်ပ္ေပးစီးရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း
ဤခရီးကို(၆၃)က်ပ္ေပးစီးရသည္…။ ရထား က်ပ္သည္ပဲေလ…။
အခ်ိန္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာသြားေခ်ၿပီ…။
ကၽြန္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္မွာလည္းမည္သုိ႕ျဖစ္သြားသနည္း…။ကၽြန္ေတာ္မသိ…။
ကၽြန္ေတာ္၏ခႏၶာကိုယ္မွာဋသန္လ်င္းခ်ိတ္ပံုသ႑န္လိုလို၊ဎေရမႈတ္ပံုသ႑န္လုိလို၊ဌ၀မ္းဘဲပံုသ႑န္လုိလို၊ျဖစ္တည္ေန၏။
ရထားသံႏွင္႔အတူပ်ံ႕လႊင္႔သြားေသာစိတ္အက္ေၾကာင္းမ်ား…။
အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္ခႏၶာျဖင္႔ လိုက္သြားျဖစ္လိုက္ေသာ
မေမွ်ာ္လင္႔သည့္ခရီးစိမ္း (ထိုခရီးစိမ္းအားရည္ရြယ္မထားပဲ
လိုက္ပါျဖစ္ခဲ႔ၿပီး မ်က္ႏွာစိမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင္႔ခင္မင္ရင္းႏွီးကာ
မ်က္ႏွာအက်က္မ်ား၏ေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္႔ၾကခဲ႔မႈမ်ား)…။
အ၀တ္တစ္ထည္ကိုယ္ခႏၶာျဖင္႔ လိုက္သြားျဖစ္လိုက္ေသာ
မေမွ်ာ္လင္႔သည့္ခရီးစိမ္း (ထိုခရီးစိမ္းအားရည္ရြယ္မထားပဲ
လိုက္ပါျဖစ္ခဲ႔ၿပီး မ်က္ႏွာစိမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင္႔ခင္မင္ရင္းႏွီးကာ
မ်က္ႏွာအက်က္မ်ား၏ေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္႔ၾကခဲ႔မႈမ်ား)…။
ေတာင္ေလးလံုးမွ မ်က္ႏွာအသစ္မ်ား၊ဦးပိန္တံတားေပၚမွယမကာ
ျမနႏၵာသီခ်င္းျဖစ္မာဖလာရက္(ဖ္)အက…။စစ္ကိုင္းေတာင္…။စစ္ကိုင္းေတာင္မွ
ကၽြန္ေတာ္လိုလူတစ္ေယာက္အ၀တ္တထည္ကိုယ္ တစ္ခုျဖင္႔လိုက္ပါျခင္း။
မလိုက္ပါျခင္းကိစၥ…။ ေညာင္ဦးခရီးခါးလယ္ေရာက္မွ
ဘကၳရီအိုးမွအက္စစ္မ်ားမႏၱေလးမွေညာင္ဦး၊ပုဂံခရီး၊ေရေၾကာက္တတ္သည့္အန္တီလီလီ၊ဥတုေမွာက္ခံုျဖစ္ခဲ႔သည္။
ျမနႏၵာသီခ်င္းျဖစ္မာဖလာရက္(ဖ္)အက…။စစ္ကိုင္းေတာင္…။စစ္ကိုင္းေတာင္မွ
ကၽြန္ေတာ္လိုလူတစ္ေယာက္အ၀တ္တထည္ကိုယ္ တစ္ခုျဖင္႔လိုက္ပါျခင္း။
မလိုက္ပါျခင္းကိစၥ…။ ေညာင္ဦးခရီးခါးလယ္ေရာက္မွ
ဘကၳရီအိုးမွအက္စစ္မ်ားမႏၱေလးမွေညာင္ဦး၊ပုဂံခရီး၊ေရေၾကာက္တတ္သည့္အန္တီလီလီ၊ဥတုေမွာက္ခံုျဖစ္ခဲ႔သည္။
ပုဂံေျမ…အေတြးမ်ားကတစ္ရစ္ျခင္း တစ္ရစ္ျခင္း ေျဖခ်ေနသည္…။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ရထား၏ “သိမ္႕” ကနဲ “သိမ္႔” ကနဲ လႈပ္ခါမႈေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္နာရီၾကည္႕ျဖစ္သည္…။
ၾကာလိုက္တာ…မေရာက္ႏိုင္ေသးပါလား…။
ဦးေႏွာက္ဘထၳရီအခန္းမ်ားထဲတြင္စေရြးကိုက္ တပ္ဆင္ၿပီးႏွင္႔ေသာအေတြးမ်ားကဒိုင္ယာရီအားစတင္ဖတ္ခိုင္းေလၿပီ…။
ေရးၿပီးခဲ႔ေသာ“လက္”၀တၳဳေပဖူးလႊာမဂၢင္းဇင္းတိုက္တြင္
ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာရွိေနခဲ႔ၿပီးကို ကၽြန္ေတာ္မသိခင္က ရင္ခုန္မႈမ်ား ၊
မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ သည့္အရာကို မေမွ်ာ္လင္႔ပါပဲ ေတြ႕ခဲ႔ရသည့္ရသ ၊
စိတ္ႀကိတ္ႏႈန္း၏ ၀ီရိယ …၊ မိမိကိုယ္မိမိ.. ယခုထက္တိုင္အားမရမႈ
ေရးခဲ႔ၿပီးသည့္မိမိ၏၀တၳဳမ်ားကိုယ္ေလးလက္၀န္ရွိေနစဥ္မွာ သားေလွ်ာပ်က္စီး
သြားမႈ…။ အႏုပညာစြမ္းအားလွပေအာင္မဖန္တီးႏိုင္ခဲ႔သည္႔ မိမိ၏ညံ့ဖ်င္းမႈ.။
၊အပ်င္းတကာ အပ်င္းဆံုးတြင္
စာေရးျခင္းအလုပ္အားမိမိဘာေၾကာင္႔ေရးျဖစ္ေနသနည္း။အႏုပညာၾကြတ္သားမ်ားကိုေတာ႔ညွစ္ထားဆဲ…။မ်ဥ္းမပိတ္မီ၀ါက်မ်ား။
ေကာင္းေသာ္လည္းမ်ဥ္းပိတ္ၿပီးေသာအခါ၀ါက်မ်ားညံ့ဖ်င္းသြားမႈမ်ား၊ထုိသို႕မ်ဥ္းပိတ္ၿပီး၀ါက်မ်ား၊မ်ဥ္းမပိတ္မီ၀ါက်မ်ား
အလယ္တြင္ ကူးခတ္ေနေသာ နာရီတစ္လံုး…။(ထိုနာရီအား ေခ်းခဏခဏ
ေဆးရန္လိုအပ္သည္) ။ ေႏြျဖစ္သြားေသာေငြ ၊ ေငြျဖစ္သြားေသာလူ ၊ ေႏြႏွင္႔လူ ၊
လူႏွင္႔ေငြ ၊ ေငြ၊လူ၊ေႏြ။လူ၊ေငြ၊ေႏြ..။ ေလာကက သိပ္ရွည္လွသည့္မဟုတ္…
တစ္ထြာေလာက္ ၊ ဘ၀တစ္ထြာေလာက္…။
ၿပီးေတာ႔လူဆိုတာဘာမွမေျပာပေလာက္တဲ႔အစက္ကေလးတစ္စက္ပဲ.။မရဏ၏ရက္ခ်ိန္းကိုအလွည္႕က်ေစာင္႔ရင္းရယ္ေမာေမ႔ေလ်ာ့
ၾကသည္႔အသိဥာဏ္ရွိသတၱ၀ါသည္လူျဖစ္၏။အေတြးမ်ားကေနာက္က်ိထင္ရွားဆဲ ။
ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာရွိေနခဲ႔ၿပီးကို ကၽြန္ေတာ္မသိခင္က ရင္ခုန္မႈမ်ား ၊
မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ သည့္အရာကို မေမွ်ာ္လင္႔ပါပဲ ေတြ႕ခဲ႔ရသည့္ရသ ၊
စိတ္ႀကိတ္ႏႈန္း၏ ၀ီရိယ …၊ မိမိကိုယ္မိမိ.. ယခုထက္တိုင္အားမရမႈ
ေရးခဲ႔ၿပီးသည့္မိမိ၏၀တၳဳမ်ားကိုယ္ေလးလက္၀န္ရွိေနစဥ္မွာ သားေလွ်ာပ်က္စီး
သြားမႈ…။ အႏုပညာစြမ္းအားလွပေအာင္မဖန္တီးႏိုင္ခဲ႔သည္႔ မိမိ၏ညံ့ဖ်င္းမႈ.။
၊အပ်င္းတကာ အပ်င္းဆံုးတြင္
စာေရးျခင္းအလုပ္အားမိမိဘာေၾကာင္႔ေရးျဖစ္ေနသနည္း။အႏုပညာၾကြတ္သားမ်ားကိုေတာ႔ညွစ္ထားဆဲ…။မ်ဥ္းမပိတ္မီ၀ါက်မ်ား။
ေကာင္းေသာ္လည္းမ်ဥ္းပိတ္ၿပီးေသာအခါ၀ါက်မ်ားညံ့ဖ်င္းသြားမႈမ်ား၊ထုိသို႕မ်ဥ္းပိတ္ၿပီး၀ါက်မ်ား၊မ်ဥ္းမပိတ္မီ၀ါက်မ်ား
အလယ္တြင္ ကူးခတ္ေနေသာ နာရီတစ္လံုး…။(ထိုနာရီအား ေခ်းခဏခဏ
ေဆးရန္လိုအပ္သည္) ။ ေႏြျဖစ္သြားေသာေငြ ၊ ေငြျဖစ္သြားေသာလူ ၊ ေႏြႏွင္႔လူ ၊
လူႏွင္႔ေငြ ၊ ေငြ၊လူ၊ေႏြ။လူ၊ေငြ၊ေႏြ..။ ေလာကက သိပ္ရွည္လွသည့္မဟုတ္…
တစ္ထြာေလာက္ ၊ ဘ၀တစ္ထြာေလာက္…။
ၿပီးေတာ႔လူဆိုတာဘာမွမေျပာပေလာက္တဲ႔အစက္ကေလးတစ္စက္ပဲ.။မရဏ၏ရက္ခ်ိန္းကိုအလွည္႕က်ေစာင္႔ရင္းရယ္ေမာေမ႔ေလ်ာ့
ၾကသည္႔အသိဥာဏ္ရွိသတၱ၀ါသည္လူျဖစ္၏။အေတြးမ်ားကေနာက္က်ိထင္ရွားဆဲ ။
။ျငင္းပယ္၀န္ခံမႈမ်ား(သို႕ေသာ္ေခါင္းညိတ္တိုင္းမမွန္၊ေခါင္းခါတိုင္းမမွားသည့္အခါမ်ားအားကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ခပ္ဖြဖြသိမ္းထားသည္)၊ပန္းဆိပ္သင္႔သည္လက္။
ႏွလံုးသားဒဏ္ရာ..၊ဘ၀အေဖာ္ ၊ ထိုအရာ မ်ားအားလံုးသည္ မို႕ေမာက္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရင္အံုထဲတြင္
ရထားေပၚမွ လူမ်ားကဲ႔သို႕ ျဖစ္တည္ေနသည္…။အားနာစရာ…။
ရထားေပၚမွ လူမ်ားကဲ႔သို႕ ျဖစ္တည္ေနသည္…။အားနာစရာ…။
ရည္းစားတစ္ခုလပ္ျဖစ္ခဲ႔ရသည္႔အတိတ္ရက္စြဲမ်ား၊အတိတ္၏ေျခသံရြရြအားအၿပီးအပိုင္ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ႔
သည့္ ကၽြန္ေတာ္၏မာန… ၊ႏွစ္ေခ်ာင္းပုဒ္ ခ်ၿပီးခဲ႔ၿပီပဲ…။ရယ္စရာေကာင္း
လိုက္ေလ..။ အလြမ္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္တြန္႔တို
တတ္ၿပီး…။မလြမ္းဘူး..၊မလြမ္းဘူး..၊လံုး၀မလြမ္းဘူး…။ယခုအလိုအပ္ဆံုးေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေရတစ္ခြက္ကိုကၽြန္ေတာ္ေသာက္ခ်င္သည္..။
-3-
…။ဗဟုရစ္သမ္ဟာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေရတစ္ခြက္ပဲ…။ၾကားၾကရဲ႕လား..။
သည့္ ကၽြန္ေတာ္၏မာန… ၊ႏွစ္ေခ်ာင္းပုဒ္ ခ်ၿပီးခဲ႔ၿပီပဲ…။ရယ္စရာေကာင္း
လိုက္ေလ..။ အလြမ္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္တြန္႔တို
တတ္ၿပီး…။မလြမ္းဘူး..၊မလြမ္းဘူး..၊လံုး၀မလြမ္းဘူး…။ယခုအလိုအပ္ဆံုးေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေရတစ္ခြက္ကိုကၽြန္ေတာ္ေသာက္ခ်င္သည္..။
-3-
…။ဗဟုရစ္သမ္ဟာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေရတစ္ခြက္ပဲ…။ၾကားၾကရဲ႕လား..။
ကာလနဂါးႀကီးအိပ္ေရးႀကီးတယ္လို႔ကြက္လပ္တစ္ခုကညည္းသည္။
မွန္ထဲတြင္ကၽြန္ေတာ္၏အေတြးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ခ်က္ျခင္းကၽြန္ေတာ္ အခြံျဖစ္သြားသည္…။
အေတြးက အေတြးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္…။
အသံက အသံကိုၾကားလိုက္ ရ၏။ ရထားဘီးက သံလမ္းကိုဖိတိုက္ေနသည္။
“တေဒါက္ေဒါက္…ဒုန္း..၊ တေဒါက္ေဒါက္…၊ ဒုန္း…”
(ခ)
“တေဒါက္ေဒါက္…ဒုန္း..၊ တေဒါက္ေဒါက္…၊ ဒုန္း…”
အသံၾကားရာဆီသို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕လွည္႔ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
ဘာသံေတြပါလိမ္႔…။ အေ၀းမွလာေသာ အသံမ်ားမို႕
တိတိက်က်ခန္႔မွန္းလို႔မရ။ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕(၁၁)ေယာက္တစ္ဦးကိုတစ္ဦးသံသယကိုယ္စီျဖစ္သြားၾကသည္။
“တေဒါက္ေဒါက္…ဒုန္း..၊ တေဒါက္ေဒါက္…၊ ဒုန္း…”
(ခ)
“တေဒါက္ေဒါက္…ဒုန္း..၊ တေဒါက္ေဒါက္…၊ ဒုန္း…”
အသံၾကားရာဆီသို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕လွည္႔ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
ဘာသံေတြပါလိမ္႔…။ အေ၀းမွလာေသာ အသံမ်ားမို႕
တိတိက်က်ခန္႔မွန္းလို႔မရ။ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕(၁၁)ေယာက္တစ္ဦးကိုတစ္ဦးသံသယကိုယ္စီျဖစ္သြားၾကသည္။
ေဆာင္းတြင္းႀကီးမိုးရြာေနေသာပုဂံေျမ၌ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ လက္၀ဲရစ္ သြားေန ေသာနာရီလက္တံေပၚတြင္ရွိေနသည္…။
ယခုေတာ႔ပုဂံေျမသည္ ေဆာင္းတြင္းထက္ပိုေအး သည့္ေဆာင္း ၊
ကုတ္အက်ၤီအိတ္ကပ္ ထဲကေဆာင္း ၊ ဆိုက္ေဗးရီးယန္းက အရိုးကြဲမတတ္
ေအးသည့္ေဆာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီဆရာေျပာေသာ စကားမ်ားကိုလည္းၾကားေနရသည္။
ကုတ္အက်ၤီအိတ္ကပ္ ထဲကေဆာင္း ၊ ဆိုက္ေဗးရီးယန္းက အရိုးကြဲမတတ္
ေအးသည့္ေဆာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီဆရာေျပာေသာ စကားမ်ားကိုလည္းၾကားေနရသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ပန္းခ်ီဆရာေတြက ပုဂံမွ ဘုရားေတြကို ပန္းခ်ီကားထဲမွာ
တစ္ေနရာတည္း စုပံုကပ္ထားတယ္တဲ႔..။
တစ္ေနရာတည္း စုပံုကပ္ထားတယ္တဲ႔..။
သဘာ၀တရားသည္လွည့္စားသည့္ အေၾကာင္း ၊ေမာ္ဒန္သမားမ်ားသည္ အတၱဆန္သည္႔ အေၾကာင္း၊
ကၽြန္ေတာ္နားထဲတြင္ ၾကားေနျပန္သည္။
မိုးရြာထားေသာေၾကာင္႔ ပုဂံေျမသားမ်ားက ေပ်ာ႕စိစိ၊
အိႏြဲ႕ႏြဲ႔…။ နင္းလိုက္တိုင္း သဲေျမေပၚတြင္ အတိတ္၏ေျခရာ၊
အနာဂတ္၏ေျခရာမ်ားစြန္းထင္းတံဆိပ္ခတ္က်န္ရစ္ဆဲ…။အသံမ်ားသည္လည္းနီးသည္ထက္နီးကပ္လာ၏။တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘက္ကလိုလို
၊ ေညာင္ဦးဘက္ကလိုလို..။ ေဟာ.. ေဟာ.. အသံေတြ .. အသံေတြ နီးလာၿပီ.။
ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြလည္း ေစာေစာကၾကားရေသာ အသံမ်ားႏွင္႔ အတူ လံုးေထြးကာ
ဒေရာေသာပါးတေ၀ါေ၀ါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးလွည္႔ၾကည္႔လိုက္သည့္
အခ်ိန္၌ေနာက္က်သြားခဲ႔ၿပီ..။ရုတ္တရက္အနီးကပ္ဘြားကနဲ႔ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင္႔လံုး၀ေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မရလိုက္။ေမာင္းဂြတ္တို႕၏
ျမင္းခြာမ်ားကကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး အားလံုးကို စိစိညက္ညက္
ေက်ေအာင္နင္းသြားသည္။ ပုဂံေျမသား ရင္ျပင္ေပ်ာ႕စိစိတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ျမင္းနင္း ခံလိုက္ရၿပီး နစ္ကုန္ၿပီ…။ ရင္ဘတ္ ၊ ေခါင္း၊ လက္ ၊ ေျခေထာက္
၊ႏွလံုးသား၊ ၿပီးေတာ႔ဦးေႏွာက္.. အားလံုး အာလံုး ျမင္းခြာေတြ အကြင္းလိုက္
၊ အကြင္းလိုက္တင္က်န္ရစ္ခဲ႔ၿပီ..။ ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ားလည္း
သိမ္႔သိမ္႔ျမည္ဟီး လ်က္… တုန္ခါကုန္ၿပီ…။ အာနႏၵာမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ မိမိခိုင္
၊ မိမိကံ ၊ မိမိႏိုင္ ၊ တို႕ေရာ ဘယ္မွာလဲ ..။တူမေလးေတြ
ျမင္းခြာေတြ…။အို…ေမာင္ဂြတ္ျမင္းခြာေတြ…။လံုးေထြးျပန္႔က်ဲေနေသာပုဂံေျမသားေပၚမွကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားကိုမ်က္စိထဲတြင္
မႈန္၀ါး၀ါး…။ ဂ်န္ဂ်စ္ခန္ ၊ကူဗလိုင္ခန္ တို႕၏ ေမာင္းဂြတ္ျမင္းတပ္ဖြဲ႕
ေလ႕က်င္႔ၿပီးသား ျမင္းတပ္ဖြဲ႕ေတြ ပုဂံေျမေပၚမွာ
ဆူညံပြက္ထရႈပ္ေထြးလ်က္ရွိ၏ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင္းကုန္းႏွီးေပၚတြင္
က်င္လည္ေနသည့္ ေမာင္းဂြတ္မ်ား၏ ျမင္းဇက္ႀကိဳးသပ္သံ။
မိုးရြာထားေသာေၾကာင္႔ ပုဂံေျမသားမ်ားက ေပ်ာ႕စိစိ၊
အိႏြဲ႕ႏြဲ႔…။ နင္းလိုက္တိုင္း သဲေျမေပၚတြင္ အတိတ္၏ေျခရာ၊
အနာဂတ္၏ေျခရာမ်ားစြန္းထင္းတံဆိပ္ခတ္က်န္ရစ္ဆဲ…။အသံမ်ားသည္လည္းနီးသည္ထက္နီးကပ္လာ၏။တန္႔ၾကည္ေတာင္ဘက္ကလိုလို
၊ ေညာင္ဦးဘက္ကလိုလို..။ ေဟာ.. ေဟာ.. အသံေတြ .. အသံေတြ နီးလာၿပီ.။
ဆူညံေအာ္ဟစ္သံေတြလည္း ေစာေစာကၾကားရေသာ အသံမ်ားႏွင္႔ အတူ လံုးေထြးကာ
ဒေရာေသာပါးတေ၀ါေ၀ါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးလွည္႔ၾကည္႔လိုက္သည့္
အခ်ိန္၌ေနာက္က်သြားခဲ႔ၿပီ..။ရုတ္တရက္အနီးကပ္ဘြားကနဲ႔ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင္႔လံုး၀ေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မရလိုက္။ေမာင္းဂြတ္တို႕၏
ျမင္းခြာမ်ားကကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး အားလံုးကို စိစိညက္ညက္
ေက်ေအာင္နင္းသြားသည္။ ပုဂံေျမသား ရင္ျပင္ေပ်ာ႕စိစိတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ျမင္းနင္း ခံလိုက္ရၿပီး နစ္ကုန္ၿပီ…။ ရင္ဘတ္ ၊ ေခါင္း၊ လက္ ၊ ေျခေထာက္
၊ႏွလံုးသား၊ ၿပီးေတာ႔ဦးေႏွာက္.. အားလံုး အာလံုး ျမင္းခြာေတြ အကြင္းလိုက္
၊ အကြင္းလိုက္တင္က်န္ရစ္ခဲ႔ၿပီ..။ ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ားလည္း
သိမ္႔သိမ္႔ျမည္ဟီး လ်က္… တုန္ခါကုန္ၿပီ…။ အာနႏၵာမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ မိမိခိုင္
၊ မိမိကံ ၊ မိမိႏိုင္ ၊ တို႕ေရာ ဘယ္မွာလဲ ..။တူမေလးေတြ
ျမင္းခြာေတြ…။အို…ေမာင္ဂြတ္ျမင္းခြာေတြ…။လံုးေထြးျပန္႔က်ဲေနေသာပုဂံေျမသားေပၚမွကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားကိုမ်က္စိထဲတြင္
မႈန္၀ါး၀ါး…။ ဂ်န္ဂ်စ္ခန္ ၊ကူဗလိုင္ခန္ တို႕၏ ေမာင္းဂြတ္ျမင္းတပ္ဖြဲ႕
ေလ႕က်င္႔ၿပီးသား ျမင္းတပ္ဖြဲ႕ေတြ ပုဂံေျမေပၚမွာ
ဆူညံပြက္ထရႈပ္ေထြးလ်က္ရွိ၏ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင္းကုန္းႏွီးေပၚတြင္
က်င္လည္ေနသည့္ ေမာင္းဂြတ္မ်ား၏ ျမင္းဇက္ႀကိဳးသပ္သံ။
ထြားႀကိဳင္းေတာင္႔တင္းသည့္ျမင္းမ်ားပတတ္ရပ္ပံု၊ျမင္းဟီသံေတြ…စသည္တို႕ကစက္ဆုပ္စရာေကာင္းလွ၏။
ေ၀ဒနာႏႈန္းထားတိုးလာသည္ႏွင္႔အညီ..ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမ်ားသည္ ပံုစံပ်က္ယြင္းကုန္၏…။
ကၽြန္ေတာ္၏မ်က္စိ၊နား၊ပါးစပ္တို႕သည္ ညီညာေသာဂ်ံဳလံုးမ်က္ႏွာျပင္ေခ်ာႀကီး ျဖစ္သြားသည္…။
ကၽြန္ေတာ္၏မ်က္စိ၊နား၊ပါးစပ္တို႕သည္ ညီညာေသာဂ်ံဳလံုးမ်က္ႏွာျပင္ေခ်ာႀကီး ျဖစ္သြားသည္…။
တစ္ခါတစ္ခါအီးတီၿဂိဳဟ္သားပံုျဖစ္သြား…။ ခဏငယ္ကေလးအတြင္းမွာပင္ ရုပ္၀တၱဳပံုသ႑န္မ်ားအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြား၏။
အခုိက္အတန္႕ကေလးမွာပင္(ထိုအခိုက္အတန္႔ကေလးမ်ားထဲမွအခိုက္အတန္႔ငယ္ကေလးအမ်ားႀကီးထဲမွာပင္)
ကၽြန္ေတာ္၏ ေျခေထာက္ ၊ လက္၊ ခႏၶာကိုယ္မ်ား လံုး၀ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္…။
ကၽြန္ေတာ္၏ အတၱႏွင္႔မာန..ထုလံုးပံုမ်ားသည္လည္းပံုမက်၊ပန္းမက်၊ပ်က္ယြင္းထုထြင္းခံလိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ ေျခေထာက္ ၊ လက္၊ ခႏၶာကိုယ္မ်ား လံုး၀ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္…။
ကၽြန္ေတာ္၏ အတၱႏွင္႔မာန..ထုလံုးပံုမ်ားသည္လည္းပံုမက်၊ပန္းမက်၊ပ်က္ယြင္းထုထြင္းခံလိုက္ရသည္။
(KEY-C) ထဲတြင္ဗဟိုရမ္သမ္က စည္းခ်က္ညီညီေျပး၀င္တြန္းေဆာင္႔လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္အဆုတ္ေကာင္းပါလွ်က္ လံုး၀အသက္ရႈမ၀ …။ေသခ်ာသည္ကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕မွပန္းခ်ီဆရာအားလံုးဂ်ံဳလံုးႀကီးတစ္လံုးလိုျဖစ္သြားသည္..။
ကၽြန္ေတာ္အဆုတ္ေကာင္းပါလွ်က္ လံုး၀အသက္ရႈမ၀ …။ေသခ်ာသည္ကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕မွပန္းခ်ီဆရာအားလံုးဂ်ံဳလံုးႀကီးတစ္လံုးလိုျဖစ္သြားသည္..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးထိုအလံုးႀကီးထဲတြင္ဖိညွပ္က်ပ္။
-4-
သိပ္ေနၿပီး ေဘးမွ၄င္း အေပၚမွ၄င္း အထက္မွ၄င္း ထုႏွက္ရိုက္သံမ်ားကို
နားတြင္ က်ိတ္မွိတ္ခံစားေနရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ထိုအလံုးႀကီးမွာ
လမ္းႀကိတ္စက္ႏွင္႔ ႀကိတ္လိုက္သကဲ႔သို႕ ခံစားလိုက္ရၿပီး
စကၠဴအျပားအခ်ပ္ျပန္႔ျပန္႕ႀကီးျဖစ္သြား ျပန္သည္။ ထုိသို႕ အျပားမွအလံုး၊
အလံုးမွ ေလးေထာင္႔ ၊ေလးေထာင္႔မွႀတိဂံ ၊ႀတိိဂံမွ
လူပံုသ႑န္တျဖည္းျဖည္းျဖစ္တည္ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္သည္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တညး္ေနပါလား…။ကၽြန္ေတာ္ခႏၶာကိုယ္အႏွံစစ္ေဆးၾကည္႔လိုက္သည္…။
-4-
သိပ္ေနၿပီး ေဘးမွ၄င္း အေပၚမွ၄င္း အထက္မွ၄င္း ထုႏွက္ရိုက္သံမ်ားကို
နားတြင္ က်ိတ္မွိတ္ခံစားေနရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ထိုအလံုးႀကီးမွာ
လမ္းႀကိတ္စက္ႏွင္႔ ႀကိတ္လိုက္သကဲ႔သို႕ ခံစားလိုက္ရၿပီး
စကၠဴအျပားအခ်ပ္ျပန္႔ျပန္႕ႀကီးျဖစ္သြား ျပန္သည္။ ထုိသို႕ အျပားမွအလံုး၊
အလံုးမွ ေလးေထာင္႔ ၊ေလးေထာင္႔မွႀတိဂံ ၊ႀတိိဂံမွ
လူပံုသ႑န္တျဖည္းျဖည္းျဖစ္တည္ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္သည္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တညး္ေနပါလား…။ကၽြန္ေတာ္ခႏၶာကိုယ္အႏွံစစ္ေဆးၾကည္႔လိုက္သည္…။
ဟင္..ဒါကၽြန္ေတာ္လက္မွမဟုတ္တာ…။ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕လက္ပဲ..။ေျခေထာက္၊မ်က္လံုး၊ပါးစပ္ေတြအားလံုးေျပာင္းလဲကုန္
သည္..။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ဘက္လက္က အန္တီလီလီရဲ႕လက္ပဲ…။ေရေၾကာက္လို႔
မ်က္စိမွိတ္ေအာ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကိုကိုင္ထားတဲ႔
အန္တီလီလီရဲ႕လက္အစစ္…။ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိသည္။ထိုကိစၥမ်ားအားကၽြန္ေတာ္ခဏေမ႔ထားလိုက္သည္။ကၽြန္ေတာ္အတြင္းထဲတြင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ျဖစ္တည္ေနသည္။
အေ၀းမွ ဂီတသံကို ၾကားေနရသည္။
ေမာင္းဂြတ္တို႕၏ျမင္းခြာသံမ်ားလည္းေ၀းကြာသြားခဲ႔ၾကၿပီ..။ဂီတသံႏွင္႔အတူစီးေမ်ာလာေသာသီခ်င္းထုသိပ္သည္းဆ
ေၾကာင္႔ရင္တြင္စို႕တက္လာသည္။တံေတြးကိုခဏခဏမ်ိဳခ်ရင္းကၽြန္ေတာ္ပါးျပင္တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ေပၚတြင္မ်က္ရည္စြပ္ေၾကာင္းႏွစ္ခုက
ေလးတြဲအိဆင္းလာသည္။ စိတ္ကိုနားခ် ၾကည့္သည္… ။ မရ…။ အရႈံး ေတြကို
ျမတ္ခဲ႔ၿပီပဲ လူသိေသာ ရႈိက္သံတစ္ခု အျပင္သို႕ ခုန္ထြက္လာသည္။ သီခ်င္း
စၿပီေလ…။ သီခ်င္းျပန္ဆိုတာ ကိုၾကားေနရျပန္သည္။
“………ကမ ၻာ မေၾကဘူး…… ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေတာ္လွန္ေရး………..“
သီခ်င္းသံက သိပ္သည္းဆဲ……….။
ကၽြန္ေတာ္၏ ေခါင္းထဲတြင္အေတြးမ်ားပ်စ္ခဲလွ်က္…။
ကၽြန္ေတာ္ရပ္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ပုဂံေျမသား ျပင္တြင္ ေမာင္းဂြတ္တို႕၏
ျမင္းခြာရာမ်ား ေနရာ မလပ္ေအာင္ ထင္က်န္ေနသည္။ အေတြးက ဒါန္းစီးေနသည္ ။
အျမင္ပံုရိပ္ မ်ားက ရဟတ္စီးသကဲ႔သို႕ ဖ်တ္ကနဲ႕ ဖ်တ္ကနဲ႔ ၀ဲလည္ေနသည္။
ျမင္းခြာသံမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေသာ္လည္း ဂီတသံကေတာ႔ ၾကားေနရသည္။
ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ားလည္း မားမားမတ္မတ္ အထီး က်န္ေနၾကသည္။
သေဗၺညဳေစတီႀကီးအနီးသို႕ ကၽြန္ေတာ္၏ အျမင္ႏွင္႔ အေတြးေျပးကပ္သြားသည္။ အုတ္
၊ အဂၤေတ ၊ သစ္ေစးမ်ားျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားေသာ ထိုေစတီႀကီး၏ ပံုသ႑န္သည္
ပြေရာင္းေရာင္း လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနသည္။ေစတီပံုသ႑န္သည္တစ္ျဖည္းျဖည္းပ်က္ယြင္းသြားသလိုလို…ျဖစ္ေနသည္…။
ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ေတြမ်ားမွား ယြင္းေနသလား…။ အိုမဟုတ္ပါဘူး…။
ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႔လိုက္သည္။ ဘာေတြလဲ…။ ေျမြေတြပါလား ေျမြေပြးေတြ
၊ ေျမြေဟာက္ေတြပါလား ၊ သေဗၺညဳဘုရား ပံုစံ ျဖစ္ေနတဲ႔
ေျမြေတြပါလား…။ေျမြထုပံုႀကီးျဖင္႔ သေဗၺညဳဘုရားပံုစံျဖစ္ေနပါလား…။
ၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္းျဖင္႔ ေျမြပံုႀကီး အိဆင္းလာသည္။
ေျမြပံုႀကီးျပန္႔က်ဲသြားသည္..။ကၽြန္ေတာ္၏
ေျခေထာက္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ေျမြမ်ားအေထြးလိုက္အပ်စ္လိုက္ရႈတ္ေထြးတြန္႕လိမ္ေနသည္။ထုိေနာက္ေျမြမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ္အပါးမွ
ထြက္ခြာ သြားၿပီး စုရပ္တစ္ေနရာတြင္ သြားေရာက္စုၿပံဳကာ
ဓမၼရံေစတီႀကီးပံုစံျဖစ္သြားျပန္သည္။ ဓမၼရံေစတီ ႀကီးပံုစံမွာ
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္မဟုတ္ ေျမြမ်ား၏လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္႔ လႈပ္လႈပ္ရြရြ
ျဖစ္ေနသည္…။ေျမြမ်ားက ေစတီပံုစံ မ်ားကို ေဖာ္ျပေနသည္။ ထုိမွ တစ္ဖန္
ေျမြပံုႀကီးၿပိဳက်သြားၿပီး အာနႏၵာေစတီပံုစံ ေပၚလာျပန္သည္။ ထိုေနာက္
ကန္ေတာ့ပလႅင္ဘုရားပံုစံျဖစ္ေပၚလာသည္။ ယခုအခါေတာ႔ ဘုရားပံုစံမွာ
ေျမြမ်ားမဟုတ္ေတာ႔ေပ။ ျမင္းခြာ သံမ်ားျဖင္႔ ပံုေဖာ္ထားေသာ ကန္ေတာ႔ပလႅင္
ဘုရားျဖစ္သည္။ ျမင္းခြာသံမ်ားကလည္း တစ္ခုႏွင္႔ ထိခတ္ကာ
တခၽြင္ခၽြင္ျမည္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းႏွင္႔ပင္ ျမင္းသံခြာမ်ား
တအိအိၿပိဳက်ကာ အပံုလိုက္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ထိုသို႕ျမင္းသံခြာပံုသ႑န္မ်ား
၊ေျမြမ်ားကတစ္လွည္႔စီ ဘုရားပံုသ႑န္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပ ေနသည္။ ေရြဂူႀကီး ၊
ေရႊဆံေတာ္ ၊ မဂၤလာေစတီ ၊ ဗူးဘုရား ၊ မဟာေဗာဓိ ၊ ေရႊစည္ခံု ၊ မႏူဟာ ၊
နန္းဘုရား ၊ အပယ္ရတနာ၊ စိမ္းညက္ညီအစ္မ ၊ဖက္လိပ္ဘုရား…စသည္တို႕ကို
တစ္ခုခုၿပီးပံုေဖာ္သြားသည္။ ထုထည္ ႀကီးလွေသာ ဤဘုရားမ်ားကို မည္သူေတြ
-5-
ေဆာက္ခဲ႔သနည္း..။အဘယ္ေၾကာင္႔ေဆာက္ရသနည္း..။ပုဂံသားေတြပင္ပန္းလိုက္ေလ…။ေအးေလ..ဒီလိုပင္ပန္းခံရလို႔ကၽြန္ေတာ္
တို႕ လက္ရာေကာင္းေတြ ၾကည့္ရတာေပါ႕..။ သို႔ေပမယ္႔ နရသီဟပေတ႔ မင္းလက္ထက္၌
ပုဂံျပည္သား ပင္ပန္းသည္ကိုပို၍သနား
မိသည္…။ဤသို႔ထုထည္ႀကီးမားေသာဘုရားမ်ားတည္ဖို႕အုတ္မ်ား၊ေျမေစးမ်ား၊အဂၤေတမ်ားအမ်ားအျပားရွာေဖြရမည္။
သည္..။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ဘက္လက္က အန္တီလီလီရဲ႕လက္ပဲ…။ေရေၾကာက္လို႔
မ်က္စိမွိတ္ေအာ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကိုကိုင္ထားတဲ႔
အန္တီလီလီရဲ႕လက္အစစ္…။ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိသည္။ထိုကိစၥမ်ားအားကၽြန္ေတာ္ခဏေမ႔ထားလိုက္သည္။ကၽြန္ေတာ္အတြင္းထဲတြင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ျဖစ္တည္ေနသည္။
အေ၀းမွ ဂီတသံကို ၾကားေနရသည္။
ေမာင္းဂြတ္တို႕၏ျမင္းခြာသံမ်ားလည္းေ၀းကြာသြားခဲ႔ၾကၿပီ..။ဂီတသံႏွင္႔အတူစီးေမ်ာလာေသာသီခ်င္းထုသိပ္သည္းဆ
ေၾကာင္႔ရင္တြင္စို႕တက္လာသည္။တံေတြးကိုခဏခဏမ်ိဳခ်ရင္းကၽြန္ေတာ္ပါးျပင္တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ေပၚတြင္မ်က္ရည္စြပ္ေၾကာင္းႏွစ္ခုက
ေလးတြဲအိဆင္းလာသည္။ စိတ္ကိုနားခ် ၾကည့္သည္… ။ မရ…။ အရႈံး ေတြကို
ျမတ္ခဲ႔ၿပီပဲ လူသိေသာ ရႈိက္သံတစ္ခု အျပင္သို႕ ခုန္ထြက္လာသည္။ သီခ်င္း
စၿပီေလ…။ သီခ်င္းျပန္ဆိုတာ ကိုၾကားေနရျပန္သည္။
“………ကမ ၻာ မေၾကဘူး…… ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ က်ဆံုးေသာ
ေတာ္လွန္ေရး………..“
သီခ်င္းသံက သိပ္သည္းဆဲ……….။
ကၽြန္ေတာ္၏ ေခါင္းထဲတြင္အေတြးမ်ားပ်စ္ခဲလွ်က္…။
ကၽြန္ေတာ္ရပ္ၾကည္႔ေနမိသည္။ ပုဂံေျမသား ျပင္တြင္ ေမာင္းဂြတ္တို႕၏
ျမင္းခြာရာမ်ား ေနရာ မလပ္ေအာင္ ထင္က်န္ေနသည္။ အေတြးက ဒါန္းစီးေနသည္ ။
အျမင္ပံုရိပ္ မ်ားက ရဟတ္စီးသကဲ႔သို႕ ဖ်တ္ကနဲ႕ ဖ်တ္ကနဲ႔ ၀ဲလည္ေနသည္။
ျမင္းခြာသံမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေသာ္လည္း ဂီတသံကေတာ႔ ၾကားေနရသည္။
ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ားလည္း မားမားမတ္မတ္ အထီး က်န္ေနၾကသည္။
သေဗၺညဳေစတီႀကီးအနီးသို႕ ကၽြန္ေတာ္၏ အျမင္ႏွင္႔ အေတြးေျပးကပ္သြားသည္။ အုတ္
၊ အဂၤေတ ၊ သစ္ေစးမ်ားျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားေသာ ထိုေစတီႀကီး၏ ပံုသ႑န္သည္
ပြေရာင္းေရာင္း လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနသည္။ေစတီပံုသ႑န္သည္တစ္ျဖည္းျဖည္းပ်က္ယြင္းသြားသလိုလို…ျဖစ္ေနသည္…။
ကၽြန္ေတာ္႔ အျမင္ေတြမ်ားမွား ယြင္းေနသလား…။ အိုမဟုတ္ပါဘူး…။
ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္႔လိုက္သည္။ ဘာေတြလဲ…။ ေျမြေတြပါလား ေျမြေပြးေတြ
၊ ေျမြေဟာက္ေတြပါလား ၊ သေဗၺညဳဘုရား ပံုစံ ျဖစ္ေနတဲ႔
ေျမြေတြပါလား…။ေျမြထုပံုႀကီးျဖင္႔ သေဗၺညဳဘုရားပံုစံျဖစ္ေနပါလား…။
ၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္းျဖင္႔ ေျမြပံုႀကီး အိဆင္းလာသည္။
ေျမြပံုႀကီးျပန္႔က်ဲသြားသည္..။ကၽြန္ေတာ္၏
ေျခေထာက္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ေျမြမ်ားအေထြးလိုက္အပ်စ္လိုက္ရႈတ္ေထြးတြန္႕လိမ္ေနသည္။ထုိေနာက္ေျမြမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ္အပါးမွ
ထြက္ခြာ သြားၿပီး စုရပ္တစ္ေနရာတြင္ သြားေရာက္စုၿပံဳကာ
ဓမၼရံေစတီႀကီးပံုစံျဖစ္သြားျပန္သည္။ ဓမၼရံေစတီ ႀကီးပံုစံမွာ
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္မဟုတ္ ေျမြမ်ား၏လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္႔ လႈပ္လႈပ္ရြရြ
ျဖစ္ေနသည္…။ေျမြမ်ားက ေစတီပံုစံ မ်ားကို ေဖာ္ျပေနသည္။ ထုိမွ တစ္ဖန္
ေျမြပံုႀကီးၿပိဳက်သြားၿပီး အာနႏၵာေစတီပံုစံ ေပၚလာျပန္သည္။ ထိုေနာက္
ကန္ေတာ့ပလႅင္ဘုရားပံုစံျဖစ္ေပၚလာသည္။ ယခုအခါေတာ႔ ဘုရားပံုစံမွာ
ေျမြမ်ားမဟုတ္ေတာ႔ေပ။ ျမင္းခြာ သံမ်ားျဖင္႔ ပံုေဖာ္ထားေသာ ကန္ေတာ႔ပလႅင္
ဘုရားျဖစ္သည္။ ျမင္းခြာသံမ်ားကလည္း တစ္ခုႏွင္႔ ထိခတ္ကာ
တခၽြင္ခၽြင္ျမည္ေနသည္။ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းႏွင္႔ပင္ ျမင္းသံခြာမ်ား
တအိအိၿပိဳက်ကာ အပံုလိုက္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ထိုသို႕ျမင္းသံခြာပံုသ႑န္မ်ား
၊ေျမြမ်ားကတစ္လွည္႔စီ ဘုရားပံုသ႑န္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပ ေနသည္။ ေရြဂူႀကီး ၊
ေရႊဆံေတာ္ ၊ မဂၤလာေစတီ ၊ ဗူးဘုရား ၊ မဟာေဗာဓိ ၊ ေရႊစည္ခံု ၊ မႏူဟာ ၊
နန္းဘုရား ၊ အပယ္ရတနာ၊ စိမ္းညက္ညီအစ္မ ၊ဖက္လိပ္ဘုရား…စသည္တို႕ကို
တစ္ခုခုၿပီးပံုေဖာ္သြားသည္။ ထုထည္ ႀကီးလွေသာ ဤဘုရားမ်ားကို မည္သူေတြ
-5-
ေဆာက္ခဲ႔သနည္း..။အဘယ္ေၾကာင္႔ေဆာက္ရသနည္း..။ပုဂံသားေတြပင္ပန္းလိုက္ေလ…။ေအးေလ..ဒီလိုပင္ပန္းခံရလို႔ကၽြန္ေတာ္
တို႕ လက္ရာေကာင္းေတြ ၾကည့္ရတာေပါ႕..။ သို႔ေပမယ္႔ နရသီဟပေတ႔ မင္းလက္ထက္၌
ပုဂံျပည္သား ပင္ပန္းသည္ကိုပို၍သနား
မိသည္…။ဤသို႔ထုထည္ႀကီးမားေသာဘုရားမ်ားတည္ဖို႕အုတ္မ်ား၊ေျမေစးမ်ား၊အဂၤေတမ်ားအမ်ားအျပားရွာေဖြရမည္။
အုတ္အတြက္ေျမႀကီးမ်ားတူးေဖာ္ရမည္..။ေျမႀကီးမ်ာကိုဖုတ္ဖို႕ထင္းအေျမာက္အျမားလိုမည္..။
ထင္းရဖို႕ေတာအေျမာက္အျမားမွထင္းရေအာင္ရွာရမည္။နရသီဟပေတ႔မင္းလက္ထက္ရာသီဥတုမည္သို႔ရွိမည္နည္း…။
ကၽြန္ေတာ္၏အေတြးကိုတံစို႔ထိုးမီးကင္လိုက္သကဲ႔သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။
(ဟင္းခြက္ပံုရာစားၿပီး မိဘုရား ေမာင္းမမိႆံမ်ား ကို္ယ္လုပ္ေတာ္မ်ားျဖင္႔
ေပ်ာ္ပါးေနေသာမင္း၊ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္း တေလွ်ာက္ အလံုပိတ္ေရခ်ိဳးနန္းေဆာင္
မ်ားလုပ္ေဆာင္ကာ မိဘုရားမ်ားႏွင္႔ ေရကစား ၀ါသနာထံုေသာမင္း ေမာင္းဂြတ္
တို႕အာဏာထြားခ်ိန္ကူဗလိုင္ခန္သည္တိုင္းတစ္ပါးႏိုင္ငံမ်ားကိုစိတ္၀င္စားမ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္စဥ္းစားေနေသာအခ်ိန္၌ဟင္းခြက္
သံုးရာအၾကားတြင္ဗ်ာမ်ားဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးတြင္မိဘုရားမ်ားႏွင္႔ေပ်ာ္ပါးေရကစားေနသည့္နရသီဟပေတ႔မင္းသည္လည္း
ျမင္းခြာခ်က္ျဖင္႔ အေပါက္ခံခဲ႔ရသည္မွာမဆန္းလွ ေပ။
ပုဂံသည္ မိမိယဥ္ေက်းမႈ ၊ စာေပ ၊
အႏုပညာထြန္းကားရာၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကို ၊ ၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔
သက္ေသခံေနသည္။ ဖတ္လိပ္ဘုရားထဲမွ စဥ္႔ခြက္ပန္းခ်ီမ်ားသည္လည္း ယေန႔အထိ
ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေန သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္သာ၀တၱိျပည္မြန္ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ေနေတာ္မူေသာအခါဆဗၺဂၢိရဟန္းတို႕၏ဆဲေရးျခင္းကိုအေၾကာင္းျပဳ၍
ငါးရာငါးဆယ္မွနႏၵိ၀ိသာလဇတ္ေတာ္ကိုေဟာၾကားခဲ႔သည္။ဂႏၶာရတိုင္း၌ေနေသာပု႑ားကနႏၵိ၀ိသာလႏြားလားကိုဆဲေရးတိုင္းထြာကာ
ႏွင္တံျဖင္႔ ရိုက္ႏွက္ေနပံုတြင္ဖတ္လိပ္ဘုရားစဥ္႔ခြက္ပန္းခ်ီ၌
လွည္းဘီးငါးဘီး တပ္ထားသည္။ ထိုေခတ္ကလွည္းမ်ား
ဘီးငါးဘီးတပ္ထားသည္လား…။ဒါလည္းမျဖစ္ႏိုင္…။သို႔ဆိုပါကထိုလွည္းဘီးငါးဘီးသည္ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ကိုကိုယ္စားျပဳ
ေသာသေကၤတလား…။ပုဂံေခတ္လက္ရာမ်ာအားေတြးစရာအမ်ားႀကီးျဖစ္လာသည္။
တစ္ခါတစ္ရံသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ အရြက္ၾကားထဲတြင္
လူမ်က္ႏွာႏွစ္ခုေရးထားေသာနံရံပန္းခ်ီကိုေတြ႕ရသည္။တစ္ဖန္နံရံပန္းခ်ီတစ္ခုတြင္လည္းလူမ်က္ႏွာမ်ားသည္မ်က္လံုးမ်ားမညီညာ
ၾက။လူမ်ား၏မ်က္လံုးတစ္လံုးကအတည္႕တစ္လံုးကေစြေစာင္းေရးထားသည္…။ထိုေခတ္ကလူမ်ား၏အစၨ်တၱကိုမ်က္လံုးအၾကည္႕
ျဖင္႔ေဖာ္ၾကဴးေရးထားသေကၤတျပဳခဲ႔သည္လားမေျပာတက္။
(ဟင္းခြက္ပံုရာစားၿပီး မိဘုရား ေမာင္းမမိႆံမ်ား ကို္ယ္လုပ္ေတာ္မ်ားျဖင္႔
ေပ်ာ္ပါးေနေသာမင္း၊ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္း တေလွ်ာက္ အလံုပိတ္ေရခ်ိဳးနန္းေဆာင္
မ်ားလုပ္ေဆာင္ကာ မိဘုရားမ်ားႏွင္႔ ေရကစား ၀ါသနာထံုေသာမင္း ေမာင္းဂြတ္
တို႕အာဏာထြားခ်ိန္ကူဗလိုင္ခန္သည္တိုင္းတစ္ပါးႏိုင္ငံမ်ားကိုစိတ္၀င္စားမ်က္ေမွာက္ၾကဳတ္စဥ္းစားေနေသာအခ်ိန္၌ဟင္းခြက္
သံုးရာအၾကားတြင္ဗ်ာမ်ားဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးတြင္မိဘုရားမ်ားႏွင္႔ေပ်ာ္ပါးေရကစားေနသည့္နရသီဟပေတ႔မင္းသည္လည္း
ျမင္းခြာခ်က္ျဖင္႔ အေပါက္ခံခဲ႔ရသည္မွာမဆန္းလွ ေပ။
ပုဂံသည္ မိမိယဥ္ေက်းမႈ ၊ စာေပ ၊
အႏုပညာထြန္းကားရာၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကို ၊ ၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔
သက္ေသခံေနသည္။ ဖတ္လိပ္ဘုရားထဲမွ စဥ္႔ခြက္ပန္းခ်ီမ်ားသည္လည္း ယေန႔အထိ
ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေန သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္သာ၀တၱိျပည္မြန္ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ေနေတာ္မူေသာအခါဆဗၺဂၢိရဟန္းတို႕၏ဆဲေရးျခင္းကိုအေၾကာင္းျပဳ၍
ငါးရာငါးဆယ္မွနႏၵိ၀ိသာလဇတ္ေတာ္ကိုေဟာၾကားခဲ႔သည္။ဂႏၶာရတိုင္း၌ေနေသာပု႑ားကနႏၵိ၀ိသာလႏြားလားကိုဆဲေရးတိုင္းထြာကာ
ႏွင္တံျဖင္႔ ရိုက္ႏွက္ေနပံုတြင္ဖတ္လိပ္ဘုရားစဥ္႔ခြက္ပန္းခ်ီ၌
လွည္းဘီးငါးဘီး တပ္ထားသည္။ ထိုေခတ္ကလွည္းမ်ား
ဘီးငါးဘီးတပ္ထားသည္လား…။ဒါလည္းမျဖစ္ႏိုင္…။သို႔ဆိုပါကထိုလွည္းဘီးငါးဘီးသည္ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ကိုကိုယ္စားျပဳ
ေသာသေကၤတလား…။ပုဂံေခတ္လက္ရာမ်ာအားေတြးစရာအမ်ားႀကီးျဖစ္လာသည္။
တစ္ခါတစ္ရံသစ္ပင္ႏွစ္ပင္ အရြက္ၾကားထဲတြင္
လူမ်က္ႏွာႏွစ္ခုေရးထားေသာနံရံပန္းခ်ီကိုေတြ႕ရသည္။တစ္ဖန္နံရံပန္းခ်ီတစ္ခုတြင္လည္းလူမ်က္ႏွာမ်ားသည္မ်က္လံုးမ်ားမညီညာ
ၾက။လူမ်ား၏မ်က္လံုးတစ္လံုးကအတည္႕တစ္လံုးကေစြေစာင္းေရးထားသည္…။ထိုေခတ္ကလူမ်ား၏အစၨ်တၱကိုမ်က္လံုးအၾကည္႕
ျဖင္႔ေဖာ္ၾကဴးေရးထားသေကၤတျပဳခဲ႔သည္လားမေျပာတက္။
စဥ္းစားစရာမ်ားရွိလာသည္။ရွိၿပီးေသာလက္ရာမ်ားေပ်ာက္ပ်က္သြားမည္႔အေရးကိုထပ္မံစိုးရိမ္လာျပန္သည္..။
တစ္ခ်ိဳ႕ပန္းခ်ီမ်ားအဂၤေတမ်ားျဖင္႔ဖံုးလႊမ္းခဲ႔ၿပီ..။
(၁၃)ရာစုသည္ေမာင္းဂြတ္ရာစုေမာင္းဂြတ္တို႔မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေသာက်ားသစ္ရာစု
ဟုတင္စားၾကသည္…။ ေမာင္းဂြတ္တို႕ ျမင္းခြာသံေတြ
တေျဖာင္းေျဖာင္းညံေနခ်ိန္တြင္ (၁၃)ရာစု ပုဂံ (နရသီဟပေတ႔မင္း) ေန၀င္ခ်ိန္
ေရာက္ခဲ႔ရသည္။ (၁၃)ဂဏန္းသည္ ကံမေကာင္းသည့္နံပါတ္ဟု ပုဂံေျမအတြက္
ျဖစ္တည္ေပးခဲ႔ေလသလား…။ စာေပမရွိ၊ လူမ်ိဳးုယဥ္ေက်းမႈမရွိ ၊
အရိုင္းအစိုင္းမ်ားကဲ႔သုိ႕ ေရၾကည္ရာျမတ္ႏုရာသို႕သိုးအုပ္၊ဆိတ္အုပ္
၊မ်ားျဖင္႔လွည္႔လည္ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္
ေမာင္းဂြတ္လူမ်ိဳးမ်ား
လက္ေအာက္ျမင္းခြာအေပါက္ခံခဲ႔ရသည္႔ပုဂံေျမအားကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းမိသည္။
(၁၃)ရာစုသည္ေမာင္းဂြတ္ရာစုေမာင္းဂြတ္တို႔မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေသာက်ားသစ္ရာစု
ဟုတင္စားၾကသည္…။ ေမာင္းဂြတ္တို႕ ျမင္းခြာသံေတြ
တေျဖာင္းေျဖာင္းညံေနခ်ိန္တြင္ (၁၃)ရာစု ပုဂံ (နရသီဟပေတ႔မင္း) ေန၀င္ခ်ိန္
ေရာက္ခဲ႔ရသည္။ (၁၃)ဂဏန္းသည္ ကံမေကာင္းသည့္နံပါတ္ဟု ပုဂံေျမအတြက္
ျဖစ္တည္ေပးခဲ႔ေလသလား…။ စာေပမရွိ၊ လူမ်ိဳးုယဥ္ေက်းမႈမရွိ ၊
အရိုင္းအစိုင္းမ်ားကဲ႔သုိ႕ ေရၾကည္ရာျမတ္ႏုရာသို႕သိုးအုပ္၊ဆိတ္အုပ္
၊မ်ားျဖင္႔လွည္႔လည္ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္
ေမာင္းဂြတ္လူမ်ိဳးမ်ား
လက္ေအာက္ျမင္းခြာအေပါက္ခံခဲ႔ရသည္႔ပုဂံေျမအားကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းမိသည္။
ပုဂံျပည္ကိုယ္ထီးကိုယ္နန္းျဖင္႔အထင္အရွားရွိေနစဥ္ကေမာင္းဂြတ္တို႕သည္စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမရွိ။
ေသြးသားစပ္ရာေဆြမ်ိဳးစုကေလးအလိုက္အာရွတိုက္အလယ္ပိုင္းျမတ္ခင္းျပင္မ်ား
တြင္မိမိတို႕၏သိုးအုပ္၊ဆိတ္အုပ္မ်ားျဖင္႔လွည္႔လည္ေနထုိင္ေနၾကသည္။
တြင္မိမိတို႕၏သိုးအုပ္၊ဆိတ္အုပ္မ်ားျဖင္႔လွည္႔လည္ေနထုိင္ေနၾကသည္။
ေမာင္းဂြတ္အရိုင္းအစိုင္းမ်ားသည္ျမင္းကုန္းႏွီးမ်ားေပၚသာ ၾကီးျပင္းရင္းႏိုင္ငံမရွိ၊တုိင္းျပည္မရွိ။
သို႕ေသာ္ျမင္းစီးရင္ကၽြမ္းက်င္လာေသာတိုက္ခိုက္ေရးပညာသည္အလုိလိုေလ႔က်င္႔ေပးၿပီးသားျဖစ္ေနသည္လား…။
(၁၃)ရာစုတြင္ေမာင္းဂြတ္တို႔၏ျမင္းခြာသံမ်ားျမည္ဟီးခဲ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြးမ်ားေနာက္က်ိေ၀း၀ါးေနသည္႔
အေတြးကအေတြ႕ကိုထပ္မံေတြးလိုက္သည္။အသိကအသိကိုထပ္မံသိလုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြးမ်ားေနာက္က်ိေ၀း၀ါးေနသည္႔
အေတြးကအေတြ႕ကိုထပ္မံေတြးလိုက္သည္။အသိကအသိကိုထပ္မံသိလုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္၏အျမင္မ်ားေမွာက္မွားခၽြတ္ယြင္းခဲ႔ေလသလား…။မ်က္စိျမင္မ်ဥ္းတန္းတေလွ်ာက္ပုဂံဘုရားပုထိုးမ်ားတစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ရွိေနျပန္သည္။
ယခုအခါေတာ႔ ဘုရားအားလံုးမီးခဲတံုးရဲရဲႀကီးမ်ားျဖင္႔ပံုေဖၚထားၾက၏။မီးညႊန္႕မ်ားမရွိမီးခဲရဲရဲဘုရားပုထိုးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
မ်က္စိမ်ားက်ိန္းစပ္သြား၏။ကၽြန္ေတာ္ၾကာၾကာရပ္ၾကည့္မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပူလွ်က္ထိုေနရာမွကၽြန္ေတာ္အျမန္ထြက္ခြာလာသည္။
ၾကားေနရျပန္ၿပီ…ျမင္းခြာသံေတြ… ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကျမင္းခြာသံေတြ…။
-
ၾကားေနရျပန္ၿပီ…ျမင္းခြာသံေတြ… ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကျမင္းခြာသံေတြ…။
-
ျဖစ္စဥ္အားလံုးသည္ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္လွည္႔မၾကည့္ခင္မွာပင္ ေစြ႕ကနဲ႔ဆြဲတင္ လုိက္ျခင္းကို
ခံလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ေသာအခါ ျမင္းေပၚမွ လူႀကီး၏
မ်က္ႏွာမွာ ဂ်န္ဂ်စ္ခန္ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ၊ ကူဗလိုင္ခန္္
မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းျဖစ္ေနသည္…။ ၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္းႏွင္႔ပင္ သူ၏ ျမင္း
အသြားေႏွး၍ ေလးတြဲလာသည္…။ သူလြယ္ထားေသာဓားႏွင္႔ ျမွားတိုမွာလည္း
ဖေယာင္းအရည္ေပ်ာ္ သလိုေကာက္ ေကြးအိတြဲလာသည္။ အေျခအေနမ်ား
တျဖည္းျဖည္းပ်က္ယြင္း ေျပာင္းလဲလာ၏။ ထိုသူသည္ သူ႕ကိုယ္သူမခံရပ္
ႏိုင္ေလာက္ပံုစံပ်က္လာေသာေၾကာင္႔ သူ႕လက္ႀကီးျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္အား
ကိုင္ေျမွာက္ထား ျခင္းေပၚမွတစ္ဆင္႔ အေ၀းသို႕အားရွိသေလာက္
ဆြဲလႊင္႔ပစ္လိုက္၏။
သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္လံုး၀နာက်င္မႈမရွိ…။ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးဂ်ံဳလံုးႀကီးတစ္ခုထဲတြင္ဖိသိပ္လံုး၊ျပားရွည္ထြက္ခဲ႔ေသာဒိုးယိုးေပါက္ပံုေဆာင္ခဲႀကီးတစ္ခု
ျဖစ္တည္ၿပီးခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ျဖစ္ႏိုင္သည္။ဒူေပဒါဏ္ေပခံႏိုင္သြားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
အျခားအေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင္႔ မနာက်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ဘုရားထဲမွ
ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ ေစာေစာက လူႀကီး၏ျမင္းမွာ
ဖေယာင္းတိုင္မ်ားလို တျဖည္းျဖည္းေပ်ာ္ဆင္းပံုပ်က္လာသည္။
ျမင္းေပၚမွလူသည္၄င္း
၊ျမွားက်ည္ေထာက္သည္၄င္း၊လက္နက္ကရိယာမ်ိဳးစံုသည္၄င္းတအိအိအရည္ေပ်ာ္ဆင္းကုန္၏။ျမင္ကြင္းအားလံုးမႈန္ရည္ေထြျပား…။
ေျမသားရင္အံု တစ္ခုလံုး အသစ္ျဖင္႔ ျမင္ခ်င္သည္။ စိတ္ထံတြင္
ျမင္းခြာသံေတြလိုလို တစ္ႀကိဳးျပက္သြား၍
ျပန္ဆက္ကာတီးေနေသာဂစ္တာသံလိုလိုမိုးၿခိမ္းသံလိုလို..။ေတာ္လဲသံလိုလိုၾကားေနရသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္လွည္႔မၾကည့္ခင္မွာပင္ ေစြ႕ကနဲ႔ဆြဲတင္ လုိက္ျခင္းကို
ခံလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ေသာအခါ ျမင္းေပၚမွ လူႀကီး၏
မ်က္ႏွာမွာ ဂ်န္ဂ်စ္ခန္ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ၊ ကူဗလိုင္ခန္္
မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းျဖစ္ေနသည္…။ ၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္းႏွင္႔ပင္ သူ၏ ျမင္း
အသြားေႏွး၍ ေလးတြဲလာသည္…။ သူလြယ္ထားေသာဓားႏွင္႔ ျမွားတိုမွာလည္း
ဖေယာင္းအရည္ေပ်ာ္ သလိုေကာက္ ေကြးအိတြဲလာသည္။ အေျခအေနမ်ား
တျဖည္းျဖည္းပ်က္ယြင္း ေျပာင္းလဲလာ၏။ ထိုသူသည္ သူ႕ကိုယ္သူမခံရပ္
ႏိုင္ေလာက္ပံုစံပ်က္လာေသာေၾကာင္႔ သူ႕လက္ႀကီးျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္အား
ကိုင္ေျမွာက္ထား ျခင္းေပၚမွတစ္ဆင္႔ အေ၀းသို႕အားရွိသေလာက္
ဆြဲလႊင္႔ပစ္လိုက္၏။
သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္လံုး၀နာက်င္မႈမရွိ…။ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးဂ်ံဳလံုးႀကီးတစ္ခုထဲတြင္ဖိသိပ္လံုး၊ျပားရွည္ထြက္ခဲ႔ေသာဒိုးယိုးေပါက္ပံုေဆာင္ခဲႀကီးတစ္ခု
ျဖစ္တည္ၿပီးခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ျဖစ္ႏိုင္သည္။ဒူေပဒါဏ္ေပခံႏိုင္သြားတာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
အျခားအေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင္႔ မနာက်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ဘုရားထဲမွ
ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေသာအခါ ေစာေစာက လူႀကီး၏ျမင္းမွာ
ဖေယာင္းတိုင္မ်ားလို တျဖည္းျဖည္းေပ်ာ္ဆင္းပံုပ်က္လာသည္။
ျမင္းေပၚမွလူသည္၄င္း
၊ျမွားက်ည္ေထာက္သည္၄င္း၊လက္နက္ကရိယာမ်ိဳးစံုသည္၄င္းတအိအိအရည္ေပ်ာ္ဆင္းကုန္၏။ျမင္ကြင္းအားလံုးမႈန္ရည္ေထြျပား…။
ေျမသားရင္အံု တစ္ခုလံုး အသစ္ျဖင္႔ ျမင္ခ်င္သည္။ စိတ္ထံတြင္
ျမင္းခြာသံေတြလိုလို တစ္ႀကိဳးျပက္သြား၍
ျပန္ဆက္ကာတီးေနေသာဂစ္တာသံလိုလိုမိုးၿခိမ္းသံလိုလို..။ေတာ္လဲသံလိုလိုၾကားေနရသည္။
အေတြးမ်ားကိုစနစ္တက်ျပန္ေခါက္သိမ္းလိုက္သည္..။
လြတ္ထြက္သြားေသာစိတ္အစအနကေလးမ်ားကိုလည္းလိုက္လံစုေဆာင္းေနဆဲ…။
ထိုအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာပင္ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနေသာဘုရား၏ေအာက္ေျခတေလွ်ာက္မ်က္စိေရာက္သြားသည္။
ဘုရား၏လက္ေခ်ာင္းေတာ္ကေလးမ်ားႏွင္႔အုတ္နံရံသည္ကၽြန္ေတာ္ေဘးတစ္ေစာင္း၀င္လာရံုသာရွိသည္။
အေပၚသို႕ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေသာအခါရင္အံုႀကီးမို႕ေမာက္ေနေသာဘုရားကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲတြင္မိုက္ကနဲျဖစ္သြားသည္…။
ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္သည္ေအာက္သို႕အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာက်ကြဲသြားသည္။
ထိုဘုရားထဲမွာပင္ကၽြန္ေတာ္သည္စားဖို႕လက္ရသည္။ၾကည္႔ဖို႕နားရြက္ရသည္။လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ပါးစပ္ရသည္။နားေထာင္ဖို႕မ်က္လံုးရသည္။
ရလိုက္ရပါသည္။ ထပ္၍ ထပ္၍ ရလိုက္ရ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထဲမွ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု
ထြက္က်သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုက္ေကာက္သည္။ ထြက္က်သြားေသာ
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကန္ေတာ႔ ပလႅင္မီးပံုပြဲကဂစ္တာျဖင္႔
သီခ်င္းတီးျပသည္။ ဂီတာႀကိဳး မျပတ္ပါေစႏွင္႔ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ကၾကည္႕ရင္း အေတြးဆန္ကာကြက္ထဲတြင္ အိမ္မက္၏ တံခါး။
တံခါးေပါက္မွေသာ႔။ထိုေသာ႔သည္အရည္ ေပ်ာ္အိဆင္း…။ ေလေကာင္း ၊ ေလသန္႔ ၊
ျပတင္းေပါက္ႏွင္႔ တမာပင္ ၊ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျပင္ေရး ေနရေသာ ခပ္ညံ့ညံ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ။ လူ ၊ စၾကၤ၀ဠာ ၊ ကုလားထိုင္ ၊ ေျပာင္းျပန္ လွန္ခ်ဳပ္ထားေသာ
အ၀တ္ အစားမ်ား မ်က္မွန္ စိမ္ႏွင္႔ ျမည္း ၊ မာတိကာ သာရွိၿပီး ဗ်ည္းႏွင္႔သရ
မရွိေသာ စာအုပ္ (သို႕မဟုတ္) ဗ်ည္းသာ ရွိၿပီးသရမရွိေသာ သရရွိၿပီး
ဗ်ည္းမရွိေသာ စာအုပ္ ၊နမူနာကားတစ္ခ်ိဳ႕…စသည္တို႕သည္ အစီအစဥ္မက်သည့္ အစီ
အစဥ္က်မႈမ်ား ျဖင္႔ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲမွ ဦးေႏွာက္
အမွ်င္အတန္းရွည္ရွည္ ႀကီးထဲတြင္ ဒို ၊ ေရ ၊ မီ ၊ ဖာ ၊ သေကၤတမ်ား ၊
ဗဟုရစ္သမ္ သေကၤတမ်ားကို တစ္ပါးတည္း ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္…။ ဆူညံေနေသာ
အသံမ်ားကို နားထဲ၌ ဆက္တိုက္ၾကားေနရ၏ ။
အေတြးကကပ္သြားလုိက္ခြာသြားလိုက္။စိတ္ကကၽြန္ေတာ္ကိုကြာရွင္းလိုက္ျပန္ေပါင္းလိုက္ႏွလံုးအိမ္သည္လည္းတဒံုးဒံုးခုန္လ်က္..…။
ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္သည္ေအာက္သို႕အစိတ္စိတ္အျမႊာျမႊာက်ကြဲသြားသည္။
ထိုဘုရားထဲမွာပင္ကၽြန္ေတာ္သည္စားဖို႕လက္ရသည္။ၾကည္႔ဖို႕နားရြက္ရသည္။လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ပါးစပ္ရသည္။နားေထာင္ဖို႕မ်က္လံုးရသည္။
ရလိုက္ရပါသည္။ ထပ္၍ ထပ္၍ ရလိုက္ရ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထဲမွ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု
ထြက္က်သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိုက္ေကာက္သည္။ ထြက္က်သြားေသာ
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္႕ကို ကန္ေတာ႔ ပလႅင္မီးပံုပြဲကဂစ္တာျဖင္႔
သီခ်င္းတီးျပသည္။ ဂီတာႀကိဳး မျပတ္ပါေစႏွင္႔ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ကၾကည္႕ရင္း အေတြးဆန္ကာကြက္ထဲတြင္ အိမ္မက္၏ တံခါး။
တံခါးေပါက္မွေသာ႔။ထိုေသာ႔သည္အရည္ ေပ်ာ္အိဆင္း…။ ေလေကာင္း ၊ ေလသန္႔ ၊
ျပတင္းေပါက္ႏွင္႔ တမာပင္ ၊ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျပင္ေရး ေနရေသာ ခပ္ညံ့ညံ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ။ လူ ၊ စၾကၤ၀ဠာ ၊ ကုလားထိုင္ ၊ ေျပာင္းျပန္ လွန္ခ်ဳပ္ထားေသာ
အ၀တ္ အစားမ်ား မ်က္မွန္ စိမ္ႏွင္႔ ျမည္း ၊ မာတိကာ သာရွိၿပီး ဗ်ည္းႏွင္႔သရ
မရွိေသာ စာအုပ္ (သို႕မဟုတ္) ဗ်ည္းသာ ရွိၿပီးသရမရွိေသာ သရရွိၿပီး
ဗ်ည္းမရွိေသာ စာအုပ္ ၊နမူနာကားတစ္ခ်ိဳ႕…စသည္တို႕သည္ အစီအစဥ္မက်သည့္ အစီ
အစဥ္က်မႈမ်ား ျဖင္႔ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲမွ ဦးေႏွာက္
အမွ်င္အတန္းရွည္ရွည္ ႀကီးထဲတြင္ ဒို ၊ ေရ ၊ မီ ၊ ဖာ ၊ သေကၤတမ်ား ၊
ဗဟုရစ္သမ္ သေကၤတမ်ားကို တစ္ပါးတည္း ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္…။ ဆူညံေနေသာ
အသံမ်ားကို နားထဲ၌ ဆက္တိုက္ၾကားေနရ၏ ။
အေတြးကကပ္သြားလုိက္ခြာသြားလိုက္။စိတ္ကကၽြန္ေတာ္ကိုကြာရွင္းလိုက္ျပန္ေပါင္းလိုက္ႏွလံုးအိမ္သည္လည္းတဒံုးဒံုးခုန္လ်က္..…။
ကၽြန္ေတာ္ရင္အံု ၾကီးမွာလည္း မို႕ေမာက္ လ်က္…။
(ဂ)
ကၽြန္ေတာ္ရင္အံုႀကီးမွာလည္း မုိ႕ေမာက္လ်က္…….။
တဒံုးဒံုး ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ရွိေသာ ရထားသံေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားသည္…။ လန္႔ႏိုးသြားမွ ရင္ဘတ္ လတ္ေမာင္း
ခႏၶာကိုယ္အႏွံ နာက်င္လာသည္။ ေဘးတစ္ဘက္ ၊ တစ္ခ်က္မွ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးမ်ား၏က်ပ္ညွပ္မႈ ေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာသြားသည္ကိုမသိ…။ကၽြန္ေတာ္နာရီၾကည္႔လိုက္ေသာအခါကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခါနီးၿပီ…။
(ဂ)
ကၽြန္ေတာ္ရင္အံုႀကီးမွာလည္း မုိ႕ေမာက္လ်က္…….။
တဒံုးဒံုး ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ရွိေသာ ရထားသံေၾကာင္႔
ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားသည္…။ လန္႔ႏိုးသြားမွ ရင္ဘတ္ လတ္ေမာင္း
ခႏၶာကိုယ္အႏွံ နာက်င္လာသည္။ ေဘးတစ္ဘက္ ၊ တစ္ခ်က္မွ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးမ်ား၏က်ပ္ညွပ္မႈ ေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
အခ်ိန္မည္မွ်ၾကာသြားသည္ကိုမသိ…။ကၽြန္ေတာ္နာရီၾကည္႔လိုက္ေသာအခါကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ခါနီးၿပီ…။
ရထားေပၚမွလူမ်ားက်ပ္ခဲျပည့္သိပ္ဆဲ…။ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနရာမွေစာေစာကေဆးလိပ္ေသာက္သူ၊စကားေျပာသူမ်ားကိုေမာ႕ၾကည္႔လိုက္သည္။
ထိုလူမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကသင္ခဲ႔ရေသာဆယ္တန္းပင္ရင္းစကားေျပ..လက္ေရြးစင္ထဲမွလူႀကီးႏွင္႔တူသည္။
”ရွိ၍မရွိသူ”စာတမ္းထိုးထားေသာတင္းတိမ္ကို
ဖြင္႔လိုက္ေသာအခါ လွပေသာတိုက္ခန္းပံု ပန္းခ်ီကား၏ ေရွ႕တြင္ ပန္းပုထုထားေသာ
အရုပ္ႏွင္႔တူ သည္။
တူတာေတြလည္း ရွိႏိုင္တာပဲ…။ တူေနၾက ပါဦးမည္ ..။
ထိုသူေနတာမ်ားႏွင္႔ အတူ ေနၾကဦးမည္လား..။
ထိုတူေနတာမ်ားႏွင္႔ အတူေနရေတာ႔မည္လား…။
ရထား၏ဘီးပြတ္တိုက္သံက ရစ္သမ္မိလ်က္ တျဖည္းျဖည္း… တျဖည္းျဖည္း…။
ရထားျပတင္းေပါက္မွ ေရာင္နီကိုမႈန္မႈန္၀ါး၀ါးေတြ႕ရသည္။
ထိုတူေနတာမ်ားႏွင္႔ အတူေနရေတာ႔မည္လား…။
ရထား၏ဘီးပြတ္တိုက္သံက ရစ္သမ္မိလ်က္ တျဖည္းျဖည္း… တျဖည္းျဖည္း…။
ရထားျပတင္းေပါက္မွ ေရာင္နီကိုမႈန္မႈန္၀ါး၀ါးေတြ႕ရသည္။
မေ၀းလွေသာကာလအတြင္း ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ ေတာ႔မည္။
ေတာင္တန္းေဘးတြင္ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ကေလး၏ အစြန္းအရိပ္သည္ ထြက္ေပၚလာေတာ႔ မည္႔ေနေရာင္ေအာက္တြင္ မႈန္မႈန္၀ါး၀ါး…။
ေတာင္တန္းေဘးတြင္ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ကေလး၏ အစြန္းအရိပ္သည္ ထြက္ေပၚလာေတာ႔ မည္႔ေနေရာင္ေအာက္တြင္ မႈန္မႈန္၀ါး၀ါး…။
သီခ်င္းသံေတြကေတာ႔ၾကားေနဆဲ……။
``ကမ ၻာ မေၾကဘူူး ….ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ
က်ဆံုးေသာ…….``……။ ။
(လႈိင္းထက္)
သရုုပ္ေဖၚပန္းခ်ီခ်မ္းျငိမ္းေက်ာ္``ကမ ၻာ မေၾကဘူူး ….ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ
က်ဆံုးေသာ…….``……။ ။
(လႈိင္းထက္)
No comments:
Post a Comment