** မိုးေလ၀သ **
မ်က္ရည္ျမစ္ကို ကိုယ့္ညီမေလးကမနမ္းေတာ့ဘူး
တံခါး၀ မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး
လက္ေရးလွ မက်င့္ေတာ့ဘူး
စာရြက္ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္တဲ့ ၀င္းပမႈနဲ႔ရယ္သံ
တြန္႔ေၾကေနတဲ့ လက္ကိုင္ပ၀ါကို
ဒီအတိုင္း ေခါက္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါ
အိပ္ရာခင္းေတြ မတြန္႔ေတာ့ဘူး
သံေယာဇဥ္မီးလို မပူေတာ့ဘူး
ရိွခဲ့တာေတြ ရိွေစေတာ့
ၿပီးခဲ့တာေတြ ျပီးေစေတာ့
ဒီမွာေတာ့ တုန္ခါမႈ တစ္ခုတစ္ေလ က်န္ေကာင္းက်န္မယ္
ရပ္ေ၀းေျမျခား
ဒီမွာေတာ့ ပန္းေတြ တအားေၾကြတာပဲ
စကားအက်ယ္ၾကီးေျပာတဲ့ အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
အခုစကားအက်ယ္ၾကီး မေျပာေတာ့ဘူး…
ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
အခု ဖ်ားခ်င္ေယာင္ မေဆာင္ေတာ့ဘူး…
တစ္ခါတစ္ခါ အရမ္းအျငင္းသန္တာပဲ…
အခု ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းေတာ့ဘူး…´
စြဲလမ္းမႈ တစ္ခုတစ္ေလ အရ
ဒါဟာ အခ်စ္ကို ရွာေတြ႔ခဲ့တာလား
ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုတစ္ေလ အရ
ဒါဟာ အခ်စ္ကို ေမ့ထားခဲ့တာလား
ဆိုရိုးစကားရဲ႕ မိုးေခါင္ေရရွား ကိုယ့္အိမ္တံခါး၀မွာ
အရမ္းေၾကြတာပဲ…။
သားဦး
သရဖူ၊ မတ္၊ ၂၀၀၆
No comments:
Post a Comment