** လုိခ်င္တဲ့ ကမၻာ **

ၿဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ႕
ခ်စ္ၿခင္းမေတၱာတရားအေပၚ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ယုံၾကည္ၾကရမယ္ ။

စာနာေထာက္ထားတဲ့
ကရုဏာတရားကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေလးစားလုိက္နာၾကရမယ္ ။

ၿဗဟၼစုိတရားအားလုံး
လူသား၀ိညာဥ္ေတြအေပၚ
စြတ္စုိဖုံးလႊမ္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီးေတာ့
စစ္ပြဲဆုိတာ မရွိ
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါၿခင္းလည္း ကင္း
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာၿပီး ေရာင္စုံပန္းေတြပြင့္
အခ်စ္မ်ားစြာနဲ႔ ေဟာသည္ကမၻာၾကီးကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္ ။

လူတုိင္းရဲ႕ဘ၀ဟာ
သာယာလွပတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ
ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းၿပီးေတာ့
ထာ၀ရ စိမ္းစုိလန္းဆန္း ။

ပင္လယ္ၿပင္ဟာ
သဘာ၀အတုိင္း ၿငိမ္သက္
တစ္ခါတစ္ခါ သဘာ၀အတုိင္း လႈိင္းထန္
သစ္ပင္ေတြကလည္း
ေလေကာင္းေလသန္႔ကုိ ရႈရႈိက္ရလုိ႔မုိ႔
ရွင္သန္ ဖြံ႕ထြားေ၀စည္
အာဃာတနဲ႔ အဘိဇၹာတရားေတြ ကင္းရွင္း
လူသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးၿပီးေတာ့
စိတ္ထားမြန္ၿမတ္ သန္႔ရွင္းၾက
ဒုကၡဆုိတဲ့ စကားလုံးမရွိ
အမုန္းဆုိတဲ့ စကားလုံး မရွိ
မာနလည္းမရွိ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕စြာ
ကမၻာၾကီးၿငိမ္းခ်မ္း ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ကင္း
လြတ္လပ္ၿခင္းအၿပည့္နဲ႔
ၿမက္ခင္းၿပင္ေတြေပၚ ကခုန္သီခ်င္းဆုိ
အဲသည္လုိ ကမၻာၾကီးမ်ဳိးကုိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္ ။

ကေလးေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္
အဟာရၿပည့္၀ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္
သူတုိ႔အတြက္ သီးသန္႔ပန္းဥယ်ာဥ္ေတြနဲ႔ ။

အမ်ဳိးသမီးတုိင္းဟာ
ေခ်ာေမာလွပ သေဘာက်စရာ
အက်ည္းတန္သူ တစ္ေယာက္မွ်မရွိ
ၿပီးေတာ့ လူတုိင္းအတြက္ ေဆး၀ါးအလွ်ံပယ္
အုိ …….. ေရာဂါဘယဆုိတာေတာင္ မရွိေတာ့လုိ႔မုိ႔
ေဆး၀ါးဆုိတာ အပုိပစၥည္းသက္သက္ပဲေပါ႕ ။

ပန္းခ်ီဆရာေတြ ေပါမ်ားၾကြယ္၀
အႏုပညာဘာသာရပ္ကုိ
ေက်ာင္းတုိင္းမွာ သင္ၾကားပုိ႔ခ်
ကဗ်ာဆရာေတြကလည္း
စကားလုံးေတြအမ်ားၾကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္
အလွတရားကုိ လူတုိင္း ခံစားႏုိင္ ။
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ထိပ္ဖ်ားက
လယ္ကြင္းၿပင္ေတြေပၚ ၿဖတ္တုိက္သြားတဲ့ေလဟာ
အိမ္ေခါင္မုိးေတြေပၚက တစ္ဆင့္
ေကာင္းကင္ဘုံကုိ အေရာက္သြားရာ
လမ္းၿပေပးတဲ့ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ေပါ့ ။

အဲသလုိမ်ဳိး
အဲသည္လုိ ကမၻာၾကီးမ်ဳိး ။ ။

စံပါယ္ၿဖဴမဂၢဇင္း
စက္တင္ဘာ ၊ ၁၉၈၇