႐ုပ္႐ွင္ဘ၀

အ႐ုပ္ေတြ ႐ွင္ေနေသးလား
အ႐ုပ္ေတြ ေသသြားျပီလား
႐ုပ္႐ွင္ဟာ ဘ၀ေတြလို
ဘ၀ေတြဟာ ႐ုပ္႐ွင္လို မဟုတ္ဘူး။

က်ရာဇာတ္႐ုပ္မွာ ညစ္ေထးခဲ့ေသာ ၀ိညာဥ္မ်ား
႐ိုက္ကြင္းအျပင္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားကို ခုိင္ခိုင္ၿမဲ
မရဘူး
ေသြးသံရဲရဲ စိတၱဇလူသတ္သမားရဲ႕သားေကာင္မ်ား
တစ္ခန္းအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ျပန္လည္ႏိုးထ
မရဘူး။

စာတန္းထိုးမထားတဲ့ဗီလိန္ေတြလည္း
ေထာင့္ခ်ိဳးတိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္
ခပ္ဖြဖြအနမ္းတစ္ခ်က္နဲ႔ေတာ့
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မနက္ျဖန္ ႏိုးထမလာႏိုင္ဘူး။

ဘ၀ဟာ ဘ၀၊ ႐ုပ္႐ွင္ဟာ ႐ုပ္႐ွင္
ဟုတ္ရဲ႕လား
ဇာတ္ညႊန္းေတြ စနစ္တက် အကြက္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့အခါ
ဘ၀…႐ုပ္႐ွင္၊ ဘယ္အရာမွ ခြဲျခားမရေတာ့
ဘ၀ေလးတစ္ခုတည္း ႐ုပ္႐ွင္ေတြအမ်ားႀကီး
ေစာင့္ၾကည့္ရင္း သ႐ုပ္ေဆာင္ရင္း
ဆိုေနတဲ့သီခ်င္းဟာ
ဇာတ္လမ္းနဲ႔ ေ၀းသထက္ေ၀းကြာ။

ေနာက္တစ္ခန္း ဘာဆက္ျဖစ္မွာ
ဒါ႐ိုက္တာကိုယ္တိုင္လညး္ မသိရ
ေသေပးရမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ဟာ
ခင္ဗ်ားျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ျဖစ္
ဒါမွ ႐ုပ္႐ွင္အစစ္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိပ္မက္ထဲက ဘ၀ဆိုတာ။                   ။
                                 
                                    အဂၢလင္း
                                   ေပဖူးလႊာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၁