၀ိုးတ၀ါးျမင္လိုက္ရတဲ့ဥၾသဆြဲသံ

တစ္ခရီးတည္းသြားရင္း
စီးေနရတာ တစ္ေလွတည္းမဟုတ္ေပမယ့္
တိုက္တန္းနစ္သေဘၤာႀကီးေရာ
ေရခဲေတာင္ကို လြတ္ေအာင္ ေ႐ွာင္ႏိုင္ခဲ့လုိ႔လား
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ
မနစ္ျမဳပ္ဘူး ထင္ခဲ့ၾကတယ္။

လႊတ္ခ် ထားရစ္ခဲ့ဖို႔ဆိုတာလည္း
ခုခ်ိန္ထိ မ၀ံ့မရဲ
တေလွ်ာက္လံုး တနင့္တပိုး႐ြက္ခဲ့
ငါတို႔ေခါင္းေပၚမွာ
ပိုက္ကြန္၊ ဓားနဲ႔ အနက္ေရာင္ျမဴမ်ား။

အဲဒီပုိက္ကြန္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္
ဖမ္းမိေနတာ မိတ္ကပ္ထူထူလိမ္း အကုသိုလ္တရား
ငါတို႔၀ိညာဥ္မွာစိုက္၀င္ေနတာ အဲဒီဓား
အနက္ေရာင္ျမဴထုထဲ
ဘ၀အကန္းေတြ အထိအ႐ွမ်ားဆဲ။

အ႐ွည္လ်ားဆံုး မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းေပၚ
အဆန္းျပားဆံုး ေကြ႕ေကာက္ေနရ
ငါတို႔ေရာက္ၾကဦးမွာလား။                           ။
         
             အဂၢလင္း
          ပိေတာက္ပြင့္သစ္               ၂၀၀၈

၂၀၀၇/၈ေလာက္မွာေရးခဲ့တဲ့ဒီကဗ်ာေလးေၾကာင့္ တမူးက ကဗ်ာသမားမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ရခဲ့တယ္ :D