လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မိုးခ်ဳပ္ရနဲ႔ အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရႈပ္တယ္။
မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။
ၾကာ...လိုက္...တာ... ...
အလင္းေတြ အသက္ရွဴေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပဲ...) သူမရဲ႕ အျပံဳးကို ျမင္ရဖို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ...။
ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္...။
ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး
ဘ၀ကူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္...
အသိဥာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့။
(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာင္ခဲ့
အခ်စ္ေတြ မဲ့ျပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္)
ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကို လာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ့တာပါ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့သစ္ပင္က
အရြက္ကို ေျခြခ်ျပီး ေျပာတယ္...။
မင္းခိုက္စိုးစံ
No comments:
Post a Comment