ပရိေဘာဂမ်ား

သူ႔အိမ္ေဂဟာ တခမ္းတနား လွပေအာင္
အျမဲတမ္း သူေနရာ ခ်တတ္တယ္။

အိမ္ကုိေရာက္ဖူးတဲ႔ လူၾကီးလူေကာင္းတုိင္းက
တအံ႔တၾသ ခ်ီးမြမး္ခန္းဖြင္႔ရေလာက္ေအာင္
သူေတာ္တယ္။

ကႏုတ္ပန္းနဲ႔ ေ႐ွးေဟာင္း ထိုင္ခုံေတြက
သူ႔ကုိ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္တစ္ေယာက္လုိ႔ အထင္ေရာက္ေစတယ္။

ထိုင္ေနက် သူ႔ထိုင္ခုံ အေပၚတည္႔တည္႔ နံရံမွာေတာ႔
အမဲလုိက္ ေသနတ္နဲ႔ ေခါင္းပါတဲ႔ က်ားေရခံြၾကီးက
သူေျပာသမွ် စကားတုိင္းကုိ အေလးအနက္ ျဖစ္ေစတယ္။

သူစုေဆာင္းထားသမွ် ပန္းခ်ီကားအားလုံး
ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ သိမ္းထားေလ႔႐ွိတယ္
လုိအပ္မွ ႓ည္႔ခန္းနံရံမွာ တစ္ခ်ပ္ခ်င္း ခ်ိတ္ဆြဲ
ဒါက ပစ္မွတ္ ကုိ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ မွန္ေအာင္ ပစ္တတ္သူမွန္း
သူ႔စြမး္ရည္နဲ႔ သူ႔ပညာကုိ သိသာေစတယ္။

ျပႆနာေတြ သူေျဖ႐ွင္းတဲ႔အခါ
စာၾကည္႔ခန္းထဲမွာ သူေတြ႔ဆုံတယ္
အခန္းပတ္လည္က စာအုပ္ဗီ႐ုိၾကီးေတြထဲမွာေတာ႔
သူ႔အတြက္ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြကုိ
အကၡရာစဥ္အတိုင္း စနစ္တက် စီရီထားတယ္။

ဆင္၀င္ေအာက္က ႐ွားပါးဂမုန္းေတြနဲ႔
၀ရန္တာမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ သစ္ခြမ်ိဳးစုံကုိေတာ႔
ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ ဆီကေန အာ႐ုံလွည္႔စားဖုိ႔အတြက္
တန္ဖိုးၾကီးၾကီးေပးျပီး သူစုေဆာင္းထားတယ္။

သူ႔အသုံးအေဆာင္ ပရိေဘာကေတြထဲမွာေတာ႔
ကြ်န္မဟာ ေစ်းအေပါဆုံးျဖစ္လိမ္႔မယ္
ေန႔ဘက္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ
ညဘက္၊ သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာ
စနစ္တက် သူေနရာခ်တတ္တယ္။

သူ႔ဘက္ကလည္း ေတြးေနလိမ္႔မယ္
သူ႔အသုံးအေဆာင္ ပရိေဘာဂေတြထဲမွာ
သူ႕ကုိ၊ သံသယမ်က္လုံးနဲ႔ ျပန္ၾကည္႔တတ္တယ္ဆုိလုိ႔
ကြ်န္မ တစ္ေယာက္တည္း ႐ွိလိိမ္႔မယ္လုိ႔။

ဒါေပမဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔ ေဒါသနဲ႔ ေၾကကြဲမႈေတြကုိေတာ႔
စကားလုံးေတြအျဖစ္ ဘယ္ေတာ႔မွ
ေျပာင္းလဲခြင္႔ မရခဲ႔ဘူး
သူ႔ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းေတြေပၚက
အက္ေၾကာငး္ရာေတြလုိေပါ႔
ျပင္ဆင္လုိက္လုိ႔ တန္ဖိုးေလ်ာ႔သြားမွာမ်ိဳးကုိ
သူ မလုိလားဘူး။

ဒီအတြက္လည္း အားလုံး သူစီစဥ္ျပီးသားပါ
ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ခုတင္ နဲ႔ ျပတင္းေပါက္ဘက္အျခမ္းကုိ
ကြ်န္မအတြက္ သီးသန္႔၊ သူေပးထားတယ္
လမင္းကုိ အခ်ိန္အၾကာဆုံး၊အလွဆုံး ျမင္ရတဲ႔
အိမ္ေဂဟာရဲ႔ အေကာင္းဆုံး ျပတင္းေပါက္ေပါ႔
နာၾကည္းခ်က္တုိင္းကုိ ကြ်န္မေျပာျပလုိက္တဲ႔အခါ
လမင္းကလည္း နားလည္ေၾကကြဲစရာ ၊ႏွစ္သိမ္႔ေပး႐ွာတယ္။
ကြ်န္မရဲ႔ မ်က္ရည္နဲ႔၊ ကြ်န္မရဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ
သူ႔ေရာင္ျခည္ေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးရင္းေပါ႔။

ဒီလုိနဲ႔ပဲ၊ လမင္းဆီေရာက္သြားတဲ႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္စကားေတြကုိ
တျခား ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္ေတာ႔ဘူး
ခုတင္ တစ္ဖက္ျခမ္းက အေမွာင္ရိပ္ထဲမွာေတာ႔
သူ၊ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနတယ္
လမင္းနဲ႔ ကြ်န္မကုိ ေက်ာခုိင္းရင္းနဲ႔ေလ။


ၿမင္႔မိုးေအာင္