ဒီတေခါက္ ေမြးရပ္ေျမကုိ ျပန္ေတာ႔ ရြာအေနာက္က ေတာမုိးေတာင္ကုိ တက္တယ္။ ေႏြေခါင္ေခါင္ျဖစ္ေနေပမဲ႔လည္း အၿမဲစိမ္း မုိးသစ္ေတာ အရပ္ျဖစ္လုိ႔ ေတာေတာင္ေတြ စိမ္းေနၿမဲ။ တကယ္ကအၿမဲစိမ္းေတာလည္း ရြက္ေၾကြပါတယ္။ အပင္ေျခရင္းမွာ ရြက္၀ါေၾကြနဲ႔ အပင္ေပၚ ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔တပင္လုံး စိမ္းစိမ္းစုိစုိနဲ႔ ေတာ လက္က်န္ေလးကုိ ျမင္လာခဲ႔ရေသးတယ္။ ဥယ်ာဥ္လုပ္တဲ႔လူေတြကေတာင္ေပၚအထိ တျဖည္းျဖည္း ဆန္႔ လာၾကေတာ႔ လက္က်န္ေတာေလးလည္း ရင္မေအးစရာဘဲ။
ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဧရိယာ ေဒသတ၀ုိက္က ရြာအေတာ္မ်ားမ်ားဆီကုိလည္း သြားခဲ႔တယ္။အလြန္လွတဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ သဲေသာင္ေတြဆီ ေရာက္ခဲ႔ရတယ္။ လူသူ အေရာက္အေပါက္ မမ်ားတဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခေတြဟာအလြန္တရာ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ လွပလြန္းလုိ႔ ပူျပင္းတဲ႔ ရာသီနဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ကုိေတာင္ ေမ႔ေစတယ္။
မနက္ ၅ နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္ကထြက္ၿပီး ဆုိင္ကယ္တစီးနဲ႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ပတ္လုိက္တာ ေမာင္းမကန္ ပန္းတက္အင္း သေျပ မူးဒူး လဲေရွာင္ ထိန္ၾကီး နဘုလယ္ေဒသ ဧကနိ ၀ဇြမ္းေဒါ ဘ၀ါ မယင္းၾကီးကမ္းေျခ ပိတတ္ငယ္ ကရင္ၾကီး ရြာေပါင္း စုံပါေလေရာ။
ခရီးတြင္ခ်င္တာနဲ႔ ေမာင္ေလးက ကြမ္းသီးေတာ ေရာ္ဘာေတာ ဆီအုန္းေတာ ဥယ်ာဥ္ၿခံျဖတ္လမ္းေလးေတြ သုံးတယ္။ သုိ႔ေပမဲ႔ ‘ခဏ ရပ္ေပးအုန္း ဓာတ္ပုံရုိက္မလုိ႔ ခဏရပ္ေပးအုန္း’လုိ႔ ကၽြန္မ တခ်ိန္လုံး ေအာ္ ေနေတာ႔ ချမာ ခရီးတြင္ခ်င္ေသာ္လည္း မတြင္ႏုိင္။
ဧကနိရြာကေန ၀ဇြမ္းေတာရြာကုိ သြားေတာ႔ လမ္းမွာ ကြမ္းသီးေတာနဲ႔လမ္းကုိ ျဖတ္ရတယ္။လမ္း တဘက္တခ်က္မွာ ကြမ္းသီးေတာနဲ႔ မုိးသစ္ေတာက မုိက္ ေနတာဘဲ။ အဲဒီေနရာကုိ ျဖတ္ေတာ႔စိမ္႔ ေနေအာင္ ေအးျမသြားတယ္။ ၀ဇြမ္းေတာကေန နဘုလယ္ကုိ ျပန္လာေတာ႔ ျဖတ္လမ္းက ျပန္လာတယ္။ဒီလမ္းမွာလည္း ျဖတ္လုိက္ရင္ ေအးစိမ္႔သြားတဲ႔ လမ္းကေလးေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔လာတယ္။ လမ္းတဘက္တခ်က္မွာပိတ္ပိတ္ေမွာင္ေနတဲ႔ သစ္ပင္ ႏြယ္ပင္ ခ်ဳံပင္မ်ားဟာ ဧၿပီလရဲ႕ ပူျပင္းလွတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ကုိကာကြယ္တားဆီး ထားလုိက္တယ္။ ေနရာင္မခ ဆုိတဲ႔ စကားအဓိပၸါယ္ကုိ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ႏုိင္ေစတဲ႔လမ္းေလးေတြပါ။ လိုက္ပုိ႔တဲ႔ ေမာင္ေလးက ဒီလမ္းေလးေတြကုိ အဲကြန္းလမ္းကေလးေတြလုိ႔ နာမည္ေပးထားတယ္တဲ႔။သဘာ၀ ေလေအးစက္ လမ္းေလးေတြ ေပါ႔။
ကုိယ္႔ေျမက အရြက္ ပုိစိမ္းတယ္လုိ႔ ကၽြန္မ အၿမဲ ဂုဏ္လုပ္ခဲ႔သလုိ အၿမဲစိမ္းေတာရဲ႕သစ္ရြက္စိမ္းပုံက အလြန္ ခုိင္ခုိင္ခံ႔ခံ႔ စိမ္းတာပါ။ ေပါ႔လြင္လြင္ စိမ္းတာမဟုတ္ဘူး။စိမ္းရုံေလး စိမ္းတာမဟုတ္ဘူး။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ အိေျႏၵရရ စိ္မ္းတာပါ။ ဒီလုိ အစိမ္းထုလြမ္းၿခဳံထားတဲ႔ လမ္းကေလး ေအးၿပီေပါ႔။ မေအး ခံနုိင္ရုိးလား။
ဒီလမ္းကေလးေတြကုိ တန္ဘုိးထား ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစိတ္နဲ႕အတူ တေန႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမလားစုိးရိမ္စိတ္က တပါတည္း ကပ္ပါလာပါတယ္။ ဒီလမ္းကေလးေတြ ရွိတဲ႔အရပ္ေဒသမွာ ၾကီးမားတဲ႔ စီမံကိန္းၾကီးတခုရွိေနတယ္ မဟုတ္လား။ သူတုိ႔ နယ္ေျမထဲ ဒီလမ္းေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ပါသြားမလဲ။ မပါဘဲ က်န္ခဲ႔ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။ ကၽြန္မကဘဲ ေနာက္ျပန္ဆြဲသူ အျမင္မရွိတဲ႔လူ ျဖစ္ေနၿပီလား။ ေတြးေတာမဆုံးပါဘဲ။
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းအေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖုံဖုံ ေျပာၾကဆုိၾကတာဖတ္ေနရတာဘဲ။ အမတ္မင္းတေယာက္ကလဲ အဖြဲ႕အစည္းတခ်ိဳ႕က ဒီစီမံကိန္းပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္ စြပ္စြဲတယ္။သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္သမားကလဲ ေအာ္ၾကတယ္။ ေဒသခံေတြရဲ႕ သေဘာထားကေကာ။ ၀ဇြမ္းေတာရြာသား တေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ လွ်ပ္တျပက္ ေမးခြန္းထုတ္မိတယ္။ သူ႔သေဘာကေတာ႔ ေတာကုိ နဂုိေန ရွိေစခ်င္တာတဲ႔။
လတ္တေလာ စီမံကိန္းေၾကာင္႔ ေရႊ႕ေပးရမဲ႔ ရြာအတြက္ ေဆာက္ထားတဲ႔ ဘ၀ါၿမိဳ႕သစ္ အိမ္ယာစခန္းကုိလည္းေရာက္ခဲ႔တယ္။ ဆင္တူအိမ္ေလးေတြ အစီအရီနဲ႔ အျမင္ကေတာ႔ လွသလုိလုိပါဘဲ။ အနီးကပ္ ၾကည္႔ေတာ႔အိမ္ေဆာက္ထားတာ ခုိ ထားမွန္း အလြန္ သိသာတယ္။ တံခါးေဘာင္ေတြ ခုေတာင္ ရြဲ႕ေစာင္းေနၿပီ။မူလ သတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ႔ ေကာင္းမွာပါ။ စီမံကိန္းကုမၸဏီက ေဆာက္လုပ္ခြင္႔ရထားတဲ႔ ကုမၸဏီအဆင္႔ဆင္႔ ကန္ထရုိက္ ေပးလုိက္ေတာ႔ အျမတ္က်န္ေအာင္ ခ်န္ၾကရင္း ဒီလုိအေျခ ေရာက္လာၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဥယ်ာဥ္ၿခံ သီဟုိၿခံ ေရာ္ဘာၿခံ ကြမ္းၿခံလုပ္လာခဲ႔သူ ေတာထဲ၀င္ ေတာင္ေပၚတက္ ရွာစား ေဖြစား လုပ္လာခဲ႔သူေတြကေကာ စီမံကိန္းဆီက ဘယ္လုိအက်ိဳးရၾကသလဲ။ ေလာေလာဆယ္ ေတြ႕ရတာကေတာ႔ ေန႔စား အလုပ္သမားေတြမ်ားတယ္။ ထုိင္းဘာသာျပန္ အလုပ္ လုပ္ေနတာ တေယာက္တေလေတြ႕ရတယ္။ ဆိပ္ကမ္းဇုံ တကယ္လည္ပတ္လာရင္ေတာ႔ သူတုိ႔အတြက္ အလုပ္အကုိင္ အခြင္႔အလမ္း က်န္ပါအုန္းမလား။ကုိယ္က ေတြးေတာေနေပမဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးရေငြနဲ႔ လႈၾက တန္းၾက က ခုန္ ေနၾကတာပါဘဲ။ လူတေယာက္ ဆုိင္ကယ္တစီးစီ၀ယ္စီးၾကၿပီး တ၀ီ၀ီ ျဖစ္ေနၾကတာပါဘဲ။
မယင္းၾကီးကမ္းေျခကုိ သြားတဲ႔လမ္းမွာ ေတာင္ပူစာတခုကုိ ေဖာက္ခြဲၿပီး ေက်ာက္ထုတ္ေနတာျမင္ရတယ္။ စီမံကိန္းမွာ သုံးဘုိ႔ပါ။ စီမံကိန္းတခုလုံးအတြက္ ထုတ္ရင္ ေတာင္ပူစာကေတာ႔ေပ်ာက္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒီထက္ၾကီးတဲ႔ ေတာင္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္လုိ႔ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကတာေတာင္ျမင္ေနၾကားေနရေတာ႔ စာ မဖြဲ႕ပါနဲ႔ေတာ႔နဲ႔ ကိုယ္႔ဘာသာ ေျဖသိမ္႔ေပမဲ႔ စိမ္းတဲ႔ေျမေတာ႔ကုန္ပါၿပီလုိ႔ ရင္မခံဘဲ မေနႏုိင္ဘူး။
စီမံကိန္း လုပ္ၾကပါ။ လုပ္သင္႔တယ္ထင္ရင္ လုပ္ၾကပါ။ ဘ၀ေတြ အေရႊ႕ခံလုိက္ရတဲ႔လူေတြကုိ ေထာက္ထားၾကပါ။ အေရႊ႕ခံရတဲ႔ဘ၀မ်ားကုိ ေစတနာေလးထားကာ အရည္အေသြးမီ အိမ္ေလးေတြေဆာက္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ လုိအပ္တဲ႔ ေတာကုိသာ ခုတ္ၿပီး လုိသေလာက္ ေတာင္ကုိသာ လွီးၾကပါ။စီမံကိန္းနယ္ေျမနဲ႔ လြတ္တဲ႔ ေတာကုိေတာ႔ နဂုိေန က်န္ခဲ႔ေစခ်င္တာပါဘဲ။ စက္မႈဇုံ ဆိပ္ကမ္းဇုံကုိလည္းလုပ္ၾက၊ ေတာက်န္ေလးကုိလည္း ထိမ္းသိမ္းထားၾကရင္ေကာ။
ေနေရာင္မခတဲ႔ သဘာ၀ ေလေအးစက္လမ္းကေလးေတြေတာ႔ က်န္ခဲ႔ေစခ်င္တာပါဘဲ။
ေမၾကည္
၂၀၁၃၀၄၂၃
ေလေအးစက္ လမ္းေလး
ေတာင္ကုိ လွီးျခင္း
ေတာကုိေဖာက္ျခင္း
No comments:
Post a Comment