ေခတ္ဒဏ္မွာ ကၽြတ္က်န္ခဲ့ ခုံဖိနပ္ေလးတစ္ရံ

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ဘ၀ေတြကုိ ကံဇာတ္ဆရာက ရုိးရုိးေလး သတ္ၿပလုိက္ပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီအၿဖစ္မ်ဳိးေတြ
တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိးနဲ႔ မရုိးေအာင္ ကၿပ
စနစ္တစ္ခုရဲ႕ သားေကာင္ ဘ၀ေတြ
ေက်းလက္အေမွာင္ရဲ႕ ႏြမ္းပါးၿခင္းမွာ
ရုိးၿပတ္ငုတ္စူး ေသမထူးေနမထူးဘ၀ထက္
ပညာတတ္မွ လူရာ၀င္
ေခတ္ၾကီးကုိက တစ္ခုေပးမွ တစ္ခုရ ...........
ညဳိၿမ ၊  ညဳိလွတုိ႔ ဇာတ္လမ္းဒီကစခဲ့ပါတယ္ ။


ညဳိၿမ နဲ႔ ညဳိလွ ဆုိတာ ညီမႏွစ္ေယာက္
ညဳိၿမက ေၿခာက္တန္း နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီး လုိက္ရတယ္
ညဳိလွ ရဲ႕ အၿဖဴအစိမ္းေလး တစ္စုံအတြက္ ညဳိမ ဘ၀ပုံအပ္လုိက္ရတယ္ဆုိ မမွားဘူး
ေတာမေရာက္ေတာင္မေရာက္ ညဳိၿမ အၾကီးမဟာ ေကာက္စုိက္ ပ်ဳိးႏုတ္ေလာက္နဲ႔
မိသားစုဘ၀ အူမစုိ ၀မ္းမ၀ ခါးမလွဘူးဆုိတာ ညဳိၿမသိတာေပါ့
အဲဒီေတာ့.....
ရန္ကုန္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္တစ္လ ၁ေသာင္း
မႏၱေလး စားေသာက္ဆုိင္ မီးဖုိေခ်ာင္မွာ တစ္လကုိ ၈ေထာင္
နယ္စပ္တက္ရင္ မူဆယ္ဘက္မွာ တစ္လ ၃ေသာင္း

ဆုိေတာ့ .....
မူဆယ္ ညေစ်း မုိးလင္းထမင္းဆုိင္ေလး မွာ ပန္းကန္ေဆးရင္း  အုိေက စုိေၿပေပါ့ .....
ရြာမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အေဖအေမနဲ႔ညီမ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေတာ့ ေထာက္အကူရၿပီ
ဒါေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ညဳိၿမတစ္ေယာက္
လမ္းသလားေနတဲ့ ညေမႊးပန္းကေလးမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ပင္ပန္းတတ္လာၿပီ
ပန္းကန္ေဆးတဲ့ ညဳိၿမလက္ေတြဟာ ေရ၀ဲစြဲတဲ့ ဒဏ္ကုိမခံနုိင္ေတာ့ဘူး
အပ်ဳိေလး ၿဖစ္တဲ့ ညဳိၿမ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ ညဳိၿမဘ၀ကုိ ရွက္တတ္လာၿပီ ။
အဲဒီေတာ့ ..... အဲဒီေတာ့ .....
ပုိက္ဆံလည္းပုိရ ... ေအးေအးလူလူလည္း ေနလုိ႔ရတဲ့
ကာရာအုိေက ဆုိင္မွာ တစ္ေနကုန္ထုိင္ေတာ့တယ္
ကာရာအုိေက ဆုိတာ အခုေခတ္လုိ KTV ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့
ဒါေပမယ့္ ညဳိၿမဟာ အကုိေတြ ၊ေမာင္ေတြေတာ့ ေခၚတတ္ခဲ့ပါတယ္
ရြာက ညဳိလွ ဆယ္တန္းကုိ ဘာသာစုံက်ဳရွင္တက္ဖုိ႔အေရး ေတြးမပူရေတာ့ဘူး
ယုိင္နဲေနတဲ့ အိမ္ေလးကုိၿပင္ေပးခဲ့ေတာ့  ညဳိၿမေက်းဇူး အထူးၾကီးလွ ေအာက့္ေမ့ေနၾကတာေပါ့ ။

ေအာ္ .... ညဳိၿမ ... ညဳိၿမ .......

ေလာဘကလည္း တက္ပ ... အလွအပဆုိတာလည္းမက္ပ ...
ေဆးဆုိးပန္းရုိက္ ႏႈတ္ခမ္းနီ ေဘးခြဲစကပ္ ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႔ ကလက္တတ္လာၿပီ
အသုံးစရိတ္ကတက္ ေငြရွာရတာလည္းခက္ ၊ အိမ္ကုိလည္းေငြၿဖတ္လုိက္ရ ။
အရင္လုိ အကုိေမာင္ေတြလည္း
ပါးစပ္သာပါ လက္မလာတဲ့ ညဳိၿမဆုိရင္ ခ်ဥ္ခ်င္း မတပ္
ၾကာလာေတာ့ ကာရာအုိေက ကလည္းမကုိက္ ပုိင္ရွင္လည္း မၾကဳိက္ေတာ့ ဘ၀ေၿပာင္း
အႏွိပ္ခန္းကုိ ေညာင္းခဲ့ရသတဲ့ .........
လႊတ္လွတဲ့ ဘ၀ ၊ ညဳိၿမအတြက္ေတာ့ အံက်ပဲ
ပခုံးေပၚမွာ က်ဳိးတစ္ေခ်ာင္းအက်ၤ ီဆင္လုိက္တယ္
ဂ်င္းပန္င္ဇီးရုိးကြားတား နဲ႔ အခ်စ္ေရ ၊ ေယာက်္ားေရနဲ႔ ပုရိသေတြကုိ ေစ်းေခၚ
ဆက္ရွင္ေၾကး တစ္နာရီ ငါးရာကုိ ညဳိၿမမမက္ရွာေတာ့ပါဘူး
ကုိကုိေရ ဒီည ဧည့္သည္မရွိဘူးကြာဆုိရင္ ေဟာ ... တစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး
ညလုံးေပါက္ မုိးလင္း အပ်င္းလည္းေပ်ာက္ အိပ္ကပ္ထဲေတာ့ တစ္ေန႔ ေလးငါးေသာင္းကေတာ့ အသာ
အထာေလးေတြနဲ႔ ကလူ၏သုိ႔ ၿမဴ၏သုိ႔ ...  ညဳိၿမဟာ ညဳိၿမလုပ္တတ္လာပါၿပီ
ဘီယာေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ ၊ ၀မ္းပက္တူးပက္နဲ႔ အၿပင္း ဆြဲ ... ကစ္ ဒါမွ ညဳိၿမဘ၀ သစ္သြားဆုိပဲ
မိဘေတြ ကေတာ့ “ ၿမသုခ ” ဆုိတာ ေဆးအေရာင္းဆုိင္လုိလုိ “ စတုိး ” ဆုိင္လုိလုိ
တကယ္က “ ၿမသုခ ” ဆုိတာ မာဆတ္ တစ္ခုရဲ႕ နာမည္
အိမ္က သိတာကေတာ့ လိမၼာလုိက္တဲ့သမီး ေတာ္လုိက္တဲ့သမီး အခ်ီးက်ဳးခံခဲ့ရ
မခ်ီးက်ဴးပဲ ဘယ္ေနမလဲ ေငြလုိရင္ေငြ ၊ ေရႊလုိရင္ေရႊ ၊ ေပၚစက္ ေအာက္စက္နဲ႔ ဆုိလာၿပား ညဳိလွတစ္ေယာက္လည္းတကၠသုိလ္ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။

     ညဳိၿမ ..... ညဳိၿမ .... ညဳိၿမဘ၀လည္း ....

နဂုိထက္အတန္းေတြတုိးၿပီး ... စီးကရက္ကုိ လက္ၾကားညွပ္
ၿမင္းလည္းစီးတတ္ခဲ့ပါၿပီ ။ ေရႊလည္းေသာက္တတ္ခဲ့ပါၿပီ
ဘ၀တူလူတန္းစား အထီးအမ ဟာ ညဳိၿမဘ၀မွာ မရွိေတာ့ပါဘူး
ရွပ္ကီေလးဖဲ့တဲ့အခါရွိသလုိ ၊ ၿမင္းေလး တစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကေန
တစ္ေန႔ ၁၀ လုံးေလာက္မွ မသုံးရရင္ ယင္းထလာၿပီ။ေဆးဖုိးရွိရင္ အလုပ္မလုပ္
တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ေရသန္႔အခြံကုိေဖာက္အေအးပုိက္တန္းလန္း ခဲဖတ္ေပၚမွာ
ရာမတင္ အားမရွိတဲ့ မီးၿခစ္က မီးေတာက္ေလးနဲ႔ ဖီလ္းခံမယ္။

သူ႔ အခန္းက်ဥ္က်ဥ္းေလးထဲမွာေတာ့
သူသံုးေနတဲ့ မီးေတာက္ေလးတစ္ခု(သုိ႔မဟုတ္) ေယာက်ာ္းေလးတစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစ ..............။

ရြာနာမည္ ညဳိၿမကေန ၾကာညဳိၿဖစ္လုိက္ ၿပာသုိ ၊ ခြာညဳိ ၊ႏွင္းဆီ ၊ ၾကည္ၿပာ
မင္းနာမည္ေတြစုံလာသလုိ မင္းတူးလုိက္တဲ့သုိက္ေတြ တစ္ၿမဳိ႕ၿပီးတစ္ၿမဳိ႕
က်ယ္ေခါင္မွာ ခြာညဳိ ၊ ေရႊလီမွာ ၿပာသုိလ္ အၿဖစ္ဘ၀အသစ္ၿပန္စ
ညဳိၿမဘ၀ဟာ အေရခြံေၿပာင္းၿပန္လန္သြားရပါၿပီ။

နင့္အစား ေမာလုိက္တာ ညဳိၿမရယ္ ေဇာကပ္ေနတာလား အေၾကာမၿပတ္တာလား
ေအးေအးလူလူေနခ်င္ၿပန္ေတာ့ နင့္ကုိနင္ ေခါင္းေပၚရြက္ ေစ်းထြက္ပစ္လုိက္တယ္
ယြမ္ ၃ေသာင္း တဲ့ ၁ေသာင္းကုိ နင္သုံး ၂ေသာင္းကုိ အိမ္ပုိ႔ အေပ်ာ္လုံးဆုိ႔ေနတဲ့ နင့္မ်က္ႏွာ
နင့္အေဖ၊နင့္အေမနဲ႕႔ ညဳိလွ တစ္ရြာလုံးကုိ ဘယ္လုိ ဘာသာၿပန္ၿပရမလဲ ညဳိၿမရယ္
ေရသစ္ေၿမသစ္ ဘ၀သစ္မွာ အဆင္ေၿပကံေကာင္းေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ ... ညဳိၿမရယ္။

ဘာ ! ... ညဳိၿမ .... နင္အၿဖစ္ကုိ  ၿပန္ေၿပာၿပစမ္း
အသက္ ၅၀ လယ္သမားၾကီးနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ရတယ္ဟုတ္လား
မနက္စာ မန္ထုိတစ္လုံး ေန႔လယ္စာ ဆန္ေရလုံၿပဳတ္နဲ႔ လယ္ပဲလုပ္ရတယ္ ... ဟုတ္လား
နင္ကုိ ယူခဲ့တာက တစ္သားေမြးေပးရမယ္ဆုိတဲ့ ကတိစကားနဲ႔ အခုနင့္ ရင္ေသြးကုိ ထားခဲ့ရၿပီေပါ့
ဟုတ္စ ....
တရုတ္ၿပည္အ၀င္ နန္းေတာ္ေပါက္ၾကီးက လွလုိက္တာ
က်ယ္ေခါင္ ေရႊလီနဲ႔ ကမၻာသိတဲ့ ၿမဳိ႕ၾကီးေတြက လွလုိက္တာ ညဳိၿမရယ္
နင္ေၿပာၿပမွ  တရုတ္ၿပည္ၾကီး မွာ ဒီလုိ ရြာေတြတကယ္ရွိေသးသလား
အိမ္သာမရွိတဲ့ရြာေတြ ၊ စာမတတ္တဲ့လယ္သမားေတြ တကယ္ရွိေသးတာပဲလား
နင္ေရာက္ခဲ့တဲ့ရြာဟာ တုိ႔ရြာေတြထက္ ဆုိးတယ္ ဟုတ္လား ...
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ညဳိၿမရယ္
နင္အဲဒီမွာ ကုိယ့္လင္ ကုိယ့္သားနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနပါေတာ့လားကြယ္
ဘာ ! ညဳိၿမ နင့္သား ေမြးၿပီး နင့္ဘ၀ကုိ နင့္လင္က  ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ၿပန္စခုိင္းတယ္
ဘုရား ဘုရား .... ဆုိးလွခ်ည္လားကြယ္ ဒါနဲ႔ပဲ နင့္သားကုိထား
နင္ၿပန္လွည့္လာတာ နင့္အမွားမဟုတ္ပါဘူးကြယ္ .... နင္မမွားပါဘူး
နင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေမြးေမြး နင့္ကေလး နင့္ရင္ေသြး ကုိထားခဲ့ရဦးမွာပါ ညဳိၿမရယ္ ။

ညဳိၿမေရ ....
ငါတုိ႔ မွာလည္း ကုိယ္အရုိးကုိယ္သယ္ဖုိ႔ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ နင့္ကုိမေဖးမႏုိင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ
နင္လမ္းနင္ေလွ်ာက္ နင့္ဘ၀ကုိနင္ကုိယ္တုိင္ပဲေဖာက္ေပါ့ ....  ဆုိေတာ့ .....
ညဳိၿမ အေတြ႕အၾကဳံအရ ဆရာက်တတ္လာၿပီ ၊ အရင္လုိ ဂြင္ေသးေတြ မဖန္ေတာ့ဘူး
ဂြေကာင္းရင္ ၀င္ထုိင္ စတုိင္နဲ႔မလုိင္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ၿပန္ေရာင္းဖုိ႔ေတာင္ ပြဲစားမလုိ
တရုတ္ၾကီးေတြ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္တဲ့ တရုတ္စကားနဲ႔ တရုတ္ေတြကုိ ေမွာက္လုိေမွာက္လွန္လုိလွန္
ေခြးမင္က ၿပန္လွည့္လာတဲ့ အေခါက္ေပါင္းလည္းမနည္း
တရုတ္ရထားၾကိးေတြေတာင္ မင္းခုိးစီးရဲၿပီ  ဘတ္စ္ကားေတြတုိးစီးရဲၿပီ ဆုိေတာ့ ......
က်ားနာခဲခဲေတာ့ မင္းပဲ ကုိယ္က်ဳိးနည္းေတာ့ မေပါ့ ညဳိၿမရယ္ ။


     ညဳိၿမရယ္ ....

မင္းကုိမင္း ဆင္ၿခင္ပါဦး  ... မင္းကုိမင္းၿပင္ဆင္ပါဦး
မင္းေလွာင္အိမ္က်ဥ္းေလးထဲက အၿပင္ကုိဆင္းၾကည့္ပါဦး
အခုတေလာ မင္းပုံစံက မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္
မင္းကုိယ္ေပၚမွာ အဖုအပိန္႔ေတြက ေရယုန္ေတြလားကြယ္
ထစ္ခနဲရွိမင္းဖ်ားျပီ၊ ထစ္ခနဲရွိမင္းေမာတတ္ေနျပီ ။
စကားမွ မဆုံးေသးဘူး ဘုိင္းခနဲလဲက်
ေဆးရုံပုိ႔လုိက္ရမွ ညဳိၿမရယ္ .... ညဳိၿမရယ္ ..........။

မင္းကုိ ဘယ္လုိအရာေတြကမ်ား တြန္းပုိ႔လုိက္ပါသလဲ ညဳိၿမရယ္ ....

ၿမဳိ႕ၿပ စရုိက္ပ်က္ေတြရဲ႕ ေငြသံေၾကးသံေတြၾကား မင္းေပ်ာ္ပါးေနခဲ့တာလား ညဳိၿမရယ္

တုိ႔ေက်းလက္ေတြ ရဲ႕ အေမ့ေဖ်ာက္ခံထားရတဲ့ ဘ၀ေတြဆီကုိ မင္းၿပန္မလွည့္ႏုိင္ေအာင္

မင္းအခန္းက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေမွာင္သြားရတာလဲ

အလင္းေရာင္သဲ့သဲ့ေအာက္မွာ မင္းခႏၶာကုိယ္ ယဲ့ယဲ့ေလးကုိသယ္ေဆာင္ ....

မင္းလုိပဲ ငါတုိ႔ ဘ၀ေတြ ေမွာင္ေနဆဲပါပဲ ညဳိၿမရယ္ ........ ။

ညဳိၿမေရ ..... ညဳိၿမေရ .....

ေနာက္ဘ၀မွာ လူၿဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆုိ ဒီေခတ္ ၊ ဒီစနစ္ ေတြရဲ႕ ဒဏ္

မင္း ေနာက္ထပ္ ေနာက္တဖန္ ၿပန္မခံရပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း

မင္းရြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရအုိးကုိ ငါတုိ႔ရုိက္ခြဲလုိက္ၾကပါၿပီ ။

ဘုိဟန္


ရာမ(ရာဘ) = ၿမင္းေဆး ၊ စိတ္ၾကြေဆးတစ္မ်ဳိး
မန္ထုိ = အဆာပလာမပါေသာ ေပါက္စီ

 Wednesday, September 26, 2012 at 8:12pm