ၾကယ္တစ္ပြင္႔ေပးခဲ႔တဲ႔ ေနတစ္စင္းအတြက္ အေမြ

ၾကယ္တစ္ပြင္႔ေပးခဲ႔တဲ႔ ေနတစ္စင္းအတြက္ အေမြ…

ၾကယ္တစ္ပြင္႔ေပးခဲ႔တဲ႔ ေနတစ္စင္းအတြက္ အေမြ…

ဆရာတာရာမင္းေ၀ ေရးခဲ႔တဲ႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ``ေခတ္ေနအတြက္ စာတစ္ရြက္…´´ ဆိုတဲ႔စာအုပ္က သူ႔သားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးခဲ႔တာပါ။ သူ႔ရဲ႕အမွာစာထဲမွာလည္း သားျဖစ္သူကို အသိပညာအေမြေပးခ်င္လို႔ ဒီစာအုပ္ကို ေရးရျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ စာအုပ္နာမည္ကိုလည္း ``ဗ်ဴဟာေျမာက္ေသာ အဂၤလိပ္စကားပံု´´လို႔ ထပ္ေျပာထားပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ေရးထားလို႔ အဂၤလိပ္စကားပံုလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားေပမယ္႔ လူမ်ိဳးအသီးသီးရဲ႕ စကားပံုေတြ ပါ၀င္ပါတယ္တဲ႔။ စကားပံုတစ္ခုစီရဲ႕ေအာက္မွာလည္း ရွင္းလင္းခ်က္အတိုေလးေတြ ထည္႔ေပးထားပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက တခ်ိဳ႔စကားပံုေလးေတြကို ဆရာတာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ေဟရာကလိုက္တပ္(စ)က ``ျမစ္တစ္ျမစ္မွာ ေရႏွစ္ခါမခ်ိဳးႏိုင္ဘူး´´လို႔ ေျပာသြားတယ္။ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔စကားမို႔ လူသိလည္း မ်ားလွပါတယ္။ ေရေတြက စီးဆင္းေနတယ္သား။ သားခ်ိဳးခဲ႔ၿပီးသားျမစ္မွာ ေနာက္တစ္ခါသြားျပန္ခ်ိဳးရင္ မတူညီေတာ႔တဲ႔ေရေတြ၊ အသစ္အသစ္ေသာ ေရေတြနဲ႔ပဲ သား ရင္ဆိုင္ရလိမ္႔မယ္။ ေလာကႀကီးဟာလည္း ျမစ္ေရေတြလိုပဲ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် စီးဆင္းေျပာင္းလဲေနတယ္။ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔အတူ သားဟာ လုိက္ပါရွင္သန္ရလိမ္႔မယ္။ လိုအပ္ရင္ သီခ်င္းသံစဥ္တစ္ခုအတြက္ ဂစ္တာကို ႀကိဳးညွိတီးခတ္ရသလိုမ်ိဳးေပါ႔။ လက္ကြက္ေျပာင္းရသလိုမ်ိဳးေပါ႔။ မင္းဟာ ဘ၀ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို ဆိုက်ဴးသြားခ်င္သလား။ ေခတ္အေလွ်ာက္၊ အခ်ိန္အခါအေလွ်ာက္ မင္းကိုယ္မင္း ႀကိဳးညွိတီးခတ္သြားပါ။

``ေခတ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ေနတတ္ပါေစ´´
ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ဆိုကေရးတီးရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ သင္႔ကိုယ္သင္သိပါ (Know thyself) တဲ႔။ တကယ္ေတာ႔ အဲဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စကားမဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ ဒဲလ္ဖိနတ္ကြန္းမွာ ေရးထားတဲ႔စာသားကုိ လူေတြအေပၚ ဆံုးမဖို႔ သူက ယူသံုးတာပါ။ အခုေတာ႔ သူ႔စကားအျဖစ္ပဲ တြင္က်ယ္ေနခဲ႔ၿပီေပါ႔။ ျမန္မာပညာရွိႀကီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ႔ သခင္ဘေသာင္းကလည္း အဲဒီလို စကားမ်ားကို ေျပာဖူးတယ္။ ``ကိုယ္႔အကန္႔အသတ္ကို ကိုယ္သိပါ´´ (Know thy limit )တဲ႔။ သားကိုယ္သား သိပါ။ သားရဲ႕အကန္႔အသတ္ကို သားသိပါ။ ကိုယ္လွမ္းမယ္႔ေျခလွမ္း၊ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ္႔ခရီးလမ္း အားလံုးကို ခ်ိန္ထိုးျပဳလုပ္ပါ။ တတ္ႏိုင္ရင္…

``မင္းအေတာင္ပံနဲ႔ပဲ မင္းပ်ံပါ´´
အိုလံပစ္အားကစားသမားေတြမွာ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြ လုပ္ၾကရေလ႔ရွိတယ္။ ေျပးပြဲတစ္ခုအတြက္ တာထြက္ခ်ိန္၊ ျမားတစ္စင္းကို ပစ္လႊတ္ဖို႔ အသက္ရွဴေနခ်ိန္၊ ပယ္နယ္တီကန္ဖို႔ ခရာသံကိုေစာင္႔ေနခ်ိန္ စတာေတြအတြက္ အေရးတႀကီး ေလ႔က်င္႔ရတာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကို Zen moment လို႔ ေခၚတယ္။ စကားနယ္ကို ခ်ဲ႕လိုက္ၾကစို႔။ လူတစ္ေယာက္ အႀကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းရဖို႔ အသိအျမင္မွန္ကန္စင္ၾကယ္သြားဖို႔ စတာေတြဟာ ေခါင္းထဲမွာ အလင္းတစ္ခ်က္ လက္သြားဖို႔ပဲ လိုတယ္။ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွ်ပါပဲ။ Golden Second လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီအလင္းပြင္႔ကေလးရဲ႕ ဘ၀ဟိုဘက္ျခမ္း၊ ဒီဘက္ျခမ္းဟာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ ေျပာင္းလဲခ်ိန္ဟာ ဘာမွမၾကာဘူး။

``တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ မျဖစ္တဲ႔အရာဟာ ႏွစ္မိနစ္အတြင္းမွာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္´´
ေလာကသားေတြဟာ အမွန္၀ါဒ(Realism)နဲ႔ မာယာ၀ါဒ(Illusionism) ၾကားမွာ ရွင္သန္ေနၾကရတာ။ အစစ္တစ္ခု အတုတစ္ရာလို႔ေတာင္ ေျပာရိုးရွိၾကတယ္။ မစစ္မွန္မႈေတြၾကားထဲမွာ ေနထိုင္ရင္း စစ္မွန္မႈတို႔ကို ရွာေဖြေနၾကရတာပဲ။ လူေတြကို မွားေစတဲ႔အထဲမွာ ``အေၾကာက္တရား´´ဟာ အဓိကေနရာကေန ပါ၀င္ေနတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး အရာဟာ ``ေၾကာက္တတ္တဲ႔စိတ္ပ ဲျဖစ္တယ္´´လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ တတ္ႏိုင္သမွ် ရဲရင္႔စမ္း သား။ ေၾကာက္စိတ္ေတြ မထားနဲ႔။ ေၾကာက္စိတ္ဟာ လူကို အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား ျဖစ္ေစတယ္။ ကိုယ္႔ကို အႏၱရာယ္ ျပန္ေပးတတ္တယ္။ အမွန္တရားနယ္ပယ္မွာ မရပ္တည္ႏိုင္ဘဲ မာယာနယ္ပယ္ထဲကို ကၽြံက်ျမဳပ္နစ္ သြားေစတတ္တယ္။

``ေၾကာက္စိတ္ဟာ ၀ံပုေလြကို နဂိုအရြယ္ထက္ ပိုႀကီးသြားေစတယ္´´

Harvest comes not everyday, though it comes every year.
ေဘာလံုးပြဲကိုၾကည္႔ရင္း ေဖေဖေတြးမိတာရွိတယ္။ ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ ေဘာင္ကန္႔သတ္ထားတဲ႔ အခ်ိန္ (Time frame)တစ္ခုထဲမွာ ကစားရတာ၊ မိနစ္ကိုးဆယ္ေပါ႔ေလ။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔မွာက ဒဏ္ရာရ ရပ္နားခ်ိန္ေတြအတြက္ အပိုေဆာင္းကစားခ်ိန္ (Injury time)ဆိုတာ ရွိတယ္။ ေဖေဖတို႔ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာေတာ႔ ဒဏ္ရာရခ်ိန္အတြက္ ျပန္ကစားခြင္႔ဆိုတာ မရွိပါဘူးကြယ္။ ထားပါေတာ႔။ ဒီေနရာမွာ ေဖေဖေျပာခ်င္တာက လူ႔ဘ၀ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔ တိုင္းဆၿပီး ရွင္သန္လုပ္ကိုင္ရတာ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ လႈပ္ရွားရမယ္ ဆိုတာလည္း နားလည္တတ္ရမယ္။ လိုအပ္ရင္ အခ်ိန္စီမံခ်က္ (Time plan)ကို သား ေရးဆြဲထားရမယ္။

``ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ဟာ ႏွစ္တိုင္းေတာ႔ လာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေန႔တိုင္းေတာ႔ မဟုတ္ဘူး´´
Better a friendly refusal than unwilling consent.

ေဖေဖ႔ဘ၀မွာ အက်ပ္အတည္းေရာက္ခဲ႔တာေတြ ရွိတယ္ သား။ အဲဒါေတြအားလံုးဟာ အားနာတတ္လို႔ ျဖစ္ရတာေတြ မ်ားတယ္။ ေဖေဖက အရမ္းအားနာတတ္တယ္ေလ။ အဲေလာက္ အားနာတတ္တာ မေကာင္းဘူးလို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းတခ်ိဳ႕ကေတာင္ ေဖေဖ႔ကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၾကပါရဲ႕။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစိတ္သေဘာထားႀကီက ေနရာတိုင္းမွာ မသင္႔ေတာ္မွန္းသိတယ္။ ေဖေဖတို႔ရပ္ကြက္မွာ ဘိန္းမုန္႔ေရာင္းတဲ႔ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ေစတနာဟာ လူတိုင္းနဲ႔မတန္ဘူးလို႔လည္း တဖြဖြေျပာေလ႔ရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ႔လည္း သူေျပာတာက ဟုတ္သလိုလိုပါပဲ။ ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖေဖ႔ကို ဒုကၡေပးေနၾကသူေတြကပဲ သူတို႔အကူအညီလိုေတာ႔ ေဖေဖ႔ဆီ ေရာက္လာၾကျပန္ေရာ။ အားမနာတတ္တဲ႔သူတို႔ကို အားနာတတ္တဲ႔ ေဖေဖကပဲ အရႈံးေပးလိုက္ရျပန္ေရာ။ ရွဥ္႔လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ ေနႏိုင္ရင္ေတာ႔ ေကာင္းမယ္။ဒါေပမဲ႔ ပ်ားအံုရွိေနတဲ႔ သစ္ကိုင္းမွာ ေဖေဖက တက္မေလွ်ာက္ရဲဘူး။ ေဖေဖ႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို သားက ျပင္ေပးပါ။

``ဆႏၵမရွိဘဲ သေဘာတူလိုက္ရတာထက္ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ ျငင္းဆန္လိုက္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္´´
The beggar's bag has no bottom.
``ဘာမွမလုပ္တဲ႔သူဟာ သူေတာင္းစားလုပ္ရတယ္´´လို႔ ေျပာေလ႔ရွိတယ္။ ဘာမွမလုပ္ေတာ႔ ဘာမွမရဘူးေပါ႔။ သူေတာင္းစားဟာ လမ္းေဘးမွာ အိပ္တယ္။ သူတစ္ပါး ေပးစာကမ္းစာကို ေတာင္းရမ္းယူရတယ္။ ထမင္းတစ္နပ္နဲ႔ တစ္နပ္ၾကားမွာ အသက္ရွင္ေနရတယ္။ ေငြေတာင္းတဲ႔ သူေတာင္းစားေတြကိုေတာ႔ သား ျမင္ဖူးလိမ္႔မယ္။ အျခား အျခားေသာ ယံုၾကည္ခ်က္သူေတာင္းစား၊ အယူအဆ သူေတာင္းစား၊ တဏွာသူေတာင္းစားေတြကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးၾကည္႔တတ္မွ ျမင္လာလိမ္႔မယ္။ အဲလိုဘ၀မ်ိဳးမွာ သားလည္း ဘယ္ေတာ႔မွ မရပ္တည္ပါနဲ႔။ အဲဒီလို ရပ္တည္သူေတြနဲ႔လည္း ဘယ္ေတာ႔မွ သား လက္မတြဲပါနဲ႔။
``သူေတာင္းစားအိတ္မွာ ေအာက္ပိတ္ၾကမ္းျပင္ မပါဘူး´´
Sins and debts are always more than we think them to be.
ေနာင္တဆိုတာ ပူေလာင္တတ္တဲ႔ အရာမို႔ ဘယ္သူကမွ မလိုခ်င္ၾကဘူး။ အျပစ္ေတြ၊ အမွားေတြနဲ႔ လိမ္ယွက္ေနတဲ႔ အရာမို႔လို႔လည္း မခ်ိတင္ကဲ ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွတယ္။ ေနာင္တရစရာဆိုတာ လူတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ အင္မတန္မွ တာ၀န္ေက်တဲ႔သူ၊ ဘ၀မွာ ေနာင္တရစရာ မရွိဘူးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္သူေတြေတာင္ တကယ္တမ္း စစ္ေဆးၾကည္႔တဲ႔အခါ သူတို႔ရဲ႕အထင္ မွားေနေၾကာင္း သိရတယ္။ စိတ္ကူးထဲကေန ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ေသခိုင္းၾကည္႔တဲ႔နည္းပဲ သား။ ေနာက္တစ္နာရီမွာ သူေသေတာ႔မယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ခံယူၾကည္႔လိုက္၊ မၿပီးျပတ္ေသးတာေတြ၊ မေပးဆပ္ခဲ႔တာေတြ၊ ကတိမတည္ခဲ႔တာေတြ၊ လုပ္ခ်င္တဲ႔ေကာင္းမႈေတြအတြက္ တိတိပပ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ေသးတာေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္လာလိမ္႔မယ္။
``ငါတို႔မွာရွိတဲ႔ အျပစ္နဲ႔ အေၾကြးေတြဟာ ငါတို႔ ထင္ထားတာထက္ ပိုမ်ားတယ္´´
There is a But in everything.
လူတိုင္းဟာ မွန္ၾကည္႔ဖူးၾကတယ္။ မွန္ေရွ႔က ျဒပ္ေတြဟာ မွန္ထဲမွာ သူ႔ပံုအတိုင္း ျပန္ေပၚၾကတယ္။ ``အမွန္အတိုင္း ျပန္ေပၚတဲ႔အရာမို႔ မွန္လို႔ ေခၚတယ္´´လို႔ေတာင္ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ေျပာတဲ႔အတိုင္း အမွန္တကယ္ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။ မွန္ထဲမွာက တစ္ဖက္ကလြဲၿပီး ျဖစ္ေပၚတာပါ။ သားက ညာလက္ေျမွာက္လိုက္ရင္ မွန္ထဲက သားပံုရိပ္က ဘယ္လက္ေျမွာက္ေနလိမ္႔မယ္။ အဲဒီေလာက္က ထားပါေတာ႔။ သားဖတ္ေနတဲ႔ စာတစ္ေစာင္ကို မွန္ေရွ႕မွာ ျပၾကည္႔ပါ။ ေျပာင္းျပန္ ေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနတဲ႔ စာေတြဟာ အင္မတန္ အၾကည္႔ရဆိုးလွပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ႔ မွန္ရဲ႕ ေဆာင္ၾကဥ္းမႈဟာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ၿဖစ္သြားၿပီ။ တေသြမတိမ္း ထင္ဟပ္တယ္လို႔ ယူဆရတဲ႔မွန္ေတြမွာေတာင္ ကြာဟမႈေလးေတြ ဒီေလာက္ရွိေနၿပီဆိုရင္ ေလာကလူသားေတြၾကားထဲမွာလည္း လြဲေခ်ာ္မႈေလးေတြ ရွိေနမွာပဲ။
``ဒါေပမယ္႔ဆိုတာကေတာ႔ အရာတုိင္းမွာ ရွိတယ္´´
The world is a stair case; some are going up, some are coming down.
ေဖေဖက ေလာကႀကီးကို လည္ေနတဲ႔ ဂ်င္တစ္လံုးလို႔ ျမင္တယ္။ ဂ်င္ဟာ အေပၚနဲ႔ေအာက္ (Up and down) ကိုလည္း ယိမ္းညႊတ္လည္ပတ္တယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ (Side by side) ကိုလည္း ႏြဲ႔ခါလည္ပတ္တယ္။ တစ္ခုတည္းရွိတယ္၊ အဲဒီ လည္ပတ္ေနတဲ႔ဂ်င္ဟာ ေလာကဆိုရင္ ဘယ္အေပၚမွာဘာနဲ႔ေထာက္ၿပီး ရပ္တည္လည္ပတ္ေနတာလဲ။ ဂ်င္အတြက္ ေျဖလို႔ရေပမယ္႔ ေလာကအတြက္ဆိုရင္ေတာ႔ ေျဖလို႔မရေတာ႔ဘူး။ အဲဒီေတာ႔ သားကိုလည္း အကြန္႔အညြန္႔ေတြ ေျပာမေနေတာ႔ဘဲ ရိုးရွင္းတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းကိုပဲ ေျပာခဲ႔ပါ႔မယ္ကြယ္…။

``ေလာကဟာ ေလွခါးတစ္စင္းပဲ။ တခ်ိဳ႕က အေပၚကို တက္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေအာက္ကို ဆင္းေနၾကတယ္´´

ေပးပို႕သူ - ဆုေ၀