အခ်စ္ေရ
ေမတၱာတရားကုိဖြင့္ဆုိဖုိ ့
မုိးနဲ ့ေျမလႊာၾကားမွာ
ေဒလီယာပန္းေတြပြင့္ျပီ ။
မိုးနဲ ့ေျမကုိေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း
အသည္းကဲြသီခ်င္းကုိဆုိျဖစ္တယ္ ။
တုိက္ပဲြထဲစစ္သားေတြ
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ခ်စ္တာထက္
ငါတုိ ့ပုိခ်စ္ၾကရေအာင္ ။
ကုိယ္နံ ့ကေလးကအစ
ရသေျမာက္ရမယ္
အထိအေတြ ့ေတြမျငီးေငြ ့့ေစရဘူး
က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ခန္းအျဖစ္
ငါတုိ ့ေန ့စဥ္နမ္းရႈိက္ၾကမယ္ကြယ္ ။
ညေပါင္းမ်ားစြာ
ငါ့အသည္းနွလုံးဟာေရငတ္ခဲ့ပါတယ္
စမ္းေရေလးတစ္ေပါက္အတြက္
ရတက္မေအးခဲ့သူပါ
ပန္းေျခာက္ကေလးေတြေကာက္ခဲ့သလုိ
ငါ့ဘ၀ကုိေကာက္ခဲ့ရ
ေရစုိထင္းကေလးေတြနဲ ့မီးေမြးသလုိ
ငါ့အသက္ကုိေမြးခဲ့ရ
ဒါေပမဲ့ေပါ့အခ်စ္ရယ္
မင္းေကာာက္နွံေတြကုိေတာ့
ဘယ္ေက်းငွက္တိရစၧန္ကမွ မထုိးဆိတ္ေစရဘူး ။
မင္းအေသြးအသားေတြကုိလည္း
ဘယ္သားရဲသတၱ၀ါမွ မကုိက္ခဲေစရဘူး ။
မင္းေရခ်ဳိးျပီးတုိင္း ရင္လ်ားဖုိ ့
ငါ့အေရျပားကုိ ေဆးေၾကာထားပါရဲ ့ ။
ဒါဟာ နည္းပညာေခတ္ၾကီးတဲ့လား
ဒါဟာ နည္းပညာေခတ္ၾကီးပဲျဖစ္မွာပါ
AK-47 ေသနတ္သံဟာ
၀ါရွင္တန္ကုိ တုန္ခါေစခဲ့တယ္
မီးသတ္သမားေတြက
ကမ ၻာၾကီးထဲအလုပ္မ်ားေနၾကတယ္
အနံ ့ခံေခြးေတြက
ျမဳိ ့ၾကီးေတြထဲတုိးေ၀ွ ့ေနၾကတယ္
ပါလက္စတုိင္းဟာ
အခုထိနာလန္မထူေသးဘူး
အာဖရိကအတြက္
ကြန္ဒုံး ၁၀ သန္း လွဴဒါန္းျပီးပါျပီ
ကမ ၻာၾကီးအတြက္
ကြန္ဒုံး သန္းတစ္ေထာင္ ထပ္မံထုတ္လုပ္ရဦးမယ္ ။
ဒီ ဗရုတ္ဗရက္ ကမ ၻာၾကီးမွာပဲ
မင္းကုိ အဟုတ္တကယ္ ျမတ္နုိးမိပါရဲ ့။
မဆုံနုိင္တဲ့လမ္းေတြက
မင္းကုိသယ္ေဆာင္သြားတဲ့အခါ
ပင္လယ္ကုိေအာ္ဆဲျပီး
ေကာင္းကင္ကုိ ဓားနဲ ့ေပါက္မိတယ္
ပင္လယ္ကေသြးပ်က္လုိ ့
ေကာင္းကင္ကေသြးထြက္လုိ ့ ။
သားသတ္ရုံထဲက
၀က္တစ္ေကာင္ရဲ ့ေအာ္သံလုိ
ငါ့ရင္ဟာ လႈိင္းထန္ခဲ့ရျပီ ။
ဘ၀ရဲ ့မီးနင္းပဲြေတာ္မွာ
မင္းမပါဘဲ မေမြ ့့ေလ်ာ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။
ဘာလုိ ့မ်ား
မင္းပြင့္ဖတ္ေတြဟာ
ငါ့ ပြတ္သပ္မႈနဲ ့ ေ၀းခဲ့ရပါလိမ့္ ။
ဘာလုိ ့မ်ား
ငါ့၀တ္ဆံေတြဟာ
မင္းစြတ္စုိမႈနဲ ့ လြဲခဲ့ရပါလိမ့္ ။
ဘာလုိ ့မ်ား
ငါ့ ညည ေတြဟာ
အေမွာင္ထဲ အလံတစ္၀က္လႊင့္ထူထားပါလိမ့္ ။
မင္းကပဲမွားသလား
ငါကပဲမွားသလား
ငါတုိ ့ခံယူက်င့္သုံး ေဆာက္တည္ပုံေတြကပဲ မွားသလား ။
အိပ္မက္ကုိ
လက္နဲ ့လုိက္စမ္းေနမိတဲ့ငါဟာ
ေရကူးေဘာင္းဘီတစ္ထည္တည္းနဲ ့
ေရခဲျမစ္ကုိ ဆန္တက္ခဲ့သူပါ
ေရခဲေပ်ာ္ခ်ိန္ကုိ မျမင္နုိင္ေသးဘူး ။
မင္းရဲ ့ငါးရံ့ကုိယ္လုံးကေလးကုိ
ဆုံးရႈံးျပီးကတည္းက
ငါ့ စေၾတာ္ဘယ္ရီေရာင္နွလုံးသားဟာ
အိမ္ေျခယာမဲ့
ေဆာက္တည္ရာ မရခဲ့တာေပါ့ ။
ေသာကေတြေၾကာင့္
ေယာဂလည္း ငါ မက်င့္နုိင္ခဲ့ပါ ။
ဘယ္ အေအးဆုိင္ပဲ၀င္၀င္
ဘယ္ ကေဖးဆုိင္ပဲသြားသြား
ငါ့အတြက္ေတာ့ အလကားပဲေလ
မင္းကလြင့္ထြက္သြားျပီကုိး ။
အခ်စ္ေရ
ထက္ျခမ္းခြဲထားတဲ့
ပန္းသီးတစ္လုံးထဲမွာ
ငါတုိ ့ အနမ္းေတြ ရွိလိမ့္မယ္ ။
ဟုိဘက္ကမ္းနဲ ့ဒီဘက္ကမ္း
သြယ္တန္းထားတဲ့ တံတားေအာက္မွာ
ငါတုိ ့ဘ၀ေတြ ရွိလိမ့္မယ္ ။
ငန္းရုိင္းေတြ အုပ္ဖြဲ ့ပ်ံေနတဲ့
အေနာက္ဘက္မုိးကုပ္စက္၀ိုင္းမွာ
ငါတုိ ့အရိပ္ေတြရွိလိမ့္မယ္ ။
ကံၾကမၼာက
သံခြာနဲ့ၾကိတ္နင္းသြားတဲ့
ေပ်ာ္စရာ ၀ုိင္ပုလင္းခြံထဲမွာ
ငါတုိ ့ရင္ခုန္သံေတြ ရွိလိမ့္မယ္ ။
လင္းနုိ ့ဂူထဲက
ဟေနတဲ့ အက္ကြဲေၾကာင္းထဲမွာ
ငါတုိ ့မ်ဳိးပြားကိရိယာေတြ ရိွလိမ့္မယ္ ။
ေျမျပင္ေပၚ မဆင္းသက္ခင္
ေပါက္ကြဲသြားတဲ့ လြန္းပ်ံယာဥ္တစ္စင္းလုိ
ငါတုိ ့ပုံျပင္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရျပီ ။
စြယ္ေတာ္ရိပ္က
တေယာသံကေလးလည္း ဒဏ္ရာရ
ဗံဒါရိပ္က
ဘာဂ်ာသံကေလးလည္း ေၾကမြခဲ့
ေႏြေရကန္နံေဘးက
ေရႊပေလြသံကေလးလည္း မီးေလာင္ခဲ့ပါျပီ ။
ေတာ္လဲသလုိ
ျပိဳသံေတြနဲ ့
ငါတုိ ့ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ဟာ
နဂါးစာျဖစ္ခဲ့ျပီ ။
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေနတဲ့
ငါ့အလြမ္း ေ၀ဒနာေတြသာ
မင္းရွိရာ စီးဆင္းခဲ့ပါတယ္ ။
ပုိးသားစကေလးလုိ ႏူးညံ့တဲ့
ငါ့အခ်စ္ကေလးေရ
ဖေရာင္းတုိင္မီးေတာက္ကေလးလုိ
ေကာက္ေၾကာင္းေတြ အလြန္ေျပျပစ္တဲ့
ငါ့အခ်စ္ကေလးေရ
တုိ ့ဘ၀ကေလးက တုိလြန္းေတာ့
တုိ ့ စပ်စ္သီးကေလးကခ်ဳိလြန္းေတာ့
ဒီဘ၀ကေလး အေငြ ့ပ်ံမသြားခင္
ဒီ စပ်စ္သီးကေလးကုိပဲ မက္ေမာရ
ျငိခဲ့တဲ့ အထိအေတြ ့့ကုိ
ေနာင္ဆယ္ဘ၀အထိ မျငီးေငြ ့့မယ့္သူပါ ။
ဒီသံသရာ ဂယက္၀ဲက
ငါ့ဆီ အျမန္ဆုံး ျပန္လာပါ
ၾကဳံံံရာ တကၠစီ ငွားစီးျပီး
ငါ့ဆီ အျမန္ဆုံး ျပန္လာပါ
မာနေတြ အကုန္ခၽြတ္ခ်ျပီး
ငါ့ဆီ အျမန္ဆုံး ျပန္လာပါ ။
မင္း တြန္းဖြင့္ဖုိ ့
ငါ့ရင္ခြင္ကုိ ေစ့ထားရင္း
မင္း ရိတ္သိမ္းဖုိ ့
ငါ့ မ်ဳိးေစ့ကုိ ပ်ဳိးထားရင္း
မင္း လူးလွိမ့္ရာ ဌာေနက
ငါ့ဆီ ခုန္ေပါက္ေျပး၀င္လာခဲ့ပါ ။
ငရဲနဲ႕နိဗၺာန္ၾကားမွာ
ေဒလီယာပန္းေတြ ပြင့္ျပီ။ ။
မိုဃ္းေဇာ္
ဟန္သစ္၊နုိ၀င္ဘာ၊၂၀၀၃ ။
ေၾကးစား၊ ကဗ်ာစာအုပ္၊ ၂၀၀၉။
Photos
ကုိယ့္ဒုကၡေတြကုိ ၿပန္စစ္ဖုိ႔ ပ်င္းတဲ့အခါ ၊ သူတစ္ပါး ဒုကၡေတြကုိ ကြန္ပစ္ၿပီး ကုိယ့္ခႏၶာေပၚ တင္ယူလာပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ား ဒုကၡ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဒုကၡေတြဟာ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေတြးမိတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတူရယ္ေမာၾကရေအာင္ပါ။ ကမၻာၾကီးက ဆလုိက္ထုိးၿပတာ ခံစားၾကည့္ၾကရင္းေပါ့
No comments:
Post a Comment