ကဗ်ာနဲ႔ေရးတဲ့ PORTRAIT

လင္းသဏ္ညီ – ။
ဆံပင္ရွည္တယ္၊ စိတ္ရွည္တယ္၊
လက္ေရးနဲ႔ကဗ်ာေရးတယ္။ ကင္းဘတ္စ္ကို ပိရမစ္ပုံလုပ္ၿပီး
ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။ မၾကာခဏ ခရီးသြားတယ္၊
အရာရာကို အမွတ္တရရွိတယ္၊

ေအာင္ပိုင္စိုး – ။
အရပ္ရွည္တယ္၊ ဆံပင္ရွည္တယ္၊
ေဘာင္းဘီဝတ္တယ္၊ စကားေျပာျမန္တယ္၊
အေၾကာင္းအရာမ်ားတယ္၊
အဝင္/အထြက္ၾကမ္းတယ္
ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးနဲ႔ ရပ္တည္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္၊

ဧဇံ – ။
အတည္လား၊ အေနာက္လား
မကြဲျပားဘူး၊ လူအမ်ားႀကီးၾကားမွာ
ေတြ႕ရတတ္တယ္၊ စကားအမ်ားႀကီးေျပာတယ္၊
ေပ်ာ္ရႊင္သူျဖစ္တယ္၊

စိုင္းဝင္းျမင့္ – ။
ခ်ိန္ဆၿပီးေျပာတယ္၊
ထိေရာက္အရွိန္ျပင္းတယ္၊
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေအာင္ ေဝဖန္တတ္တယ္၊
ကေလးမ်က္ႏွာရွိတယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းရစက
လူမျမင္ေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတယ္၊

ေမာင္ဖီလာ – ။
အကုန္လုံးတည္တည္တံ့တံ့လုပ္တယ္
ဣေႁႏၵအပ်က္မခံဘူး
လူသားဆန္တယ္၊ အဆင္မေျပရင္ပ်က္ရယ္ျပဳတယ္
ကမာၻကိုသိတယ္၊
ဘိုဟီးမီးယန္းစတိုင္ရွိတယ္၊

ငုအိမ္ထက္ျမက္ – ။
အက်ႌလက္ရွည္ လက္ဖ်ားထိ
ၾကယ္သီးတပ္ဝတ္ၿပီး
ရင္ဘတ္ဟၿပဲနဲ႔
အလ်င္စလိုႏိုင္တယ္
ကဗ်ာကို ဆန္းဆန္းျပားျပားေရးတတ္တယ္
လမ္းအလြန္ေလွ်ာက္တယ္၊

ထြန္းေဝျမင့္ – ။
အရပ္ရွည္လြန္းေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီက
ေျခဖ်ားမေရာက္ဘူး၊
မ်က္မွန္တပ္တယ္၊
ေကာက္ေၾကာင္းနည္းနည္းပဲသုံးၿပီး ပုံဆြဲတယ္၊
စားဝတ္ေနေရးဂ႐ုစိုက္တယ္၊
ကဗ်ာကို ‘စတိုင္ယာ’ေရာၿပီးေရးတယ္
အရွိန္ျပင္းျပင္းရြတ္တယ္၊

ဝိုင္ခ်ိဳ – ။
အခ်စ္ကဗ်ာအေရးေကာင္းတယ္၊
အရက္ေသာက္ဖို႔ ဇြဲရွိတယ္၊
႐ုံးတက္ခ်ိန္မွာ တျခားေနရာေရာက္ေနတာ
ေပ်ာ္တဲ့ အယ္ဒီတာ။
တစ္စုံတစ္ခုကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနပုံမ်ိဳးနဲ႔
လုပ္ခ်င္ရာဇြတ္လုပ္တတ္တယ္၊

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း – ။
ကဗ်ာကိုလံဘတ္၊
ကဗ်ာ အေသခံဗုံးခြဲသမား၊
စစ္သားဆန္ဆန္ရင္ဆိုင္တတ္တယ္။
စိတ္ႂကြေဆးမသုံးဘဲ အၿမဲစိတ္ႂကြေနတယ္။

မိုးေဝး – ။
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တယ္၊
ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ဘူး

လူဆန္း – ။
ျပင္သစ္စကားေျပာတယ္
ဘာေတြအသစ္ရၿပီလဲ ေမးတတ္တယ္
ကိုယ္တိုင္ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းတယ္
ကဗ်ာကလြဲၿပီး/ က်န္တာေရွာ့(ခ္)ရွိတဲ့ပုံ
ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔မလြယ္/ လူထူးလူဆန္းတစ္ေယာက္၊

မင္းထက္ေမာင္ – ။
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေနတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေျပာတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေရးတယ္
ကဗ်ာကို မသယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ
အေလးခ်ိန္မ်ားေအာင္ေရးတယ္

ေမာင္စိမ္းနီ – ။
စာေပစစ္စစ္အယ္ဒီတာ၊
စိမ္းတယ္/ နီတယ္
ဘာမဆိုအကုန္ေတာ္လွန္တယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ဆဲတယ္၊
မင္းသမီး အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီလို
လူမႈေရးလုပ္တယ္၊

ဝင္းေမာင္ – ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမ်က္ႏွာနဲ႔တူတယ္၊
စိတ္တိုတယ္၊ အစုအေဆာင္းေကာင္းတယ္။
ကဗ်ာအလုပ္ကဆယ္စုႏွစ္သုံးခုစာေလာက္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ လူမသိ
ေဗဒင္အလုပ္က ေလးငါးႏွစ္နဲ႔ လူသိ-ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသူ

ဥတၱရာေအာင္ – ။
ေတာင္ေပၚ/ ေတာင္ေအာက္ကိစၥ
အေလးအနက္ထားတယ္၊
အိတ္ထဲမွာ ‘ဘုရားသခင္’ကို ထည့္ၿပီးသြားတယ္၊
ျပဳျပင္ေရးစိတ္ဓာတ္ကဲတယ္၊
ကိုယ္ေပၚမွာ တံဆိပ္မ်ိဳးစုံေတြ႕ရတယ္။
ဆံပင္စည္း၊ နားကြင္း၊ ေဆးမွင္ေၾကာင္၊
အ႐ိုးေခါင္း လည္ဆြဲ၊ အကုန္လုပ္တယ္

ေကမ်ိဳးၿငိမ္း – ။
မဟုတ္မခံ တုံ႔ျပန္တတ္တယ္
ပိုင္းျခားနားလည္တတ္တယ္
အမွားျမင္တတ္တယ္
စကားကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းေျပာတယ္
အုပ္စု/ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ကိစၥ လက္မခံ
တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ သြားလိုက္/ လာလိုက္

ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ – ။
တကယ့္ GENTLEMAN
ဘာေရးေရး တရားကိုလက္မလႊတ္
မိသားစုကို အေလးထားတယ္
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထိုင္တယ္
စကားေျပာ ညင္သာႏူးညံ့တယ္
တစ္ဖက္သားကို နားလည္ညႇာတာအားေပးတယ္

ေအမြန္ – ။
ေသးေသးေကြးေကြးေပမယ့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ
အားထည့္တာ ေတြ႕ရတယ္၊
အေမရိကန္အင္ဒီးယန္းေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ရသလို
လြတ္လပ္တယ္

ဝင္းသူရ – ။
အယ္ဒီတာဆန္တယ္

ေမာင္လင္းယုန္(ရွမ္းျပည္) – ။
ယက္တူရွင္ကိုနဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖူးတယ္
ေဆးလိပ္အမ်ိဳးအစားမေရြး မီးခိုးမတိတ္ေအာင္ေသာက္တယ္
စူးစမ္းလိုစိတ္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က အၿမဲျပန္
ရွင္းျပေနရတယ္။
TRANSLATOR၊ TUTOR၊
‘ေနာက္ဆုံး လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္’အေနနဲ႔
အိုမင္းတဲ့အထိ ပ်ံသန္းဆဲ

ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္ – ။
ကဗ်ာနဲ႔ဝိညာဥ္ေလာက
ႏွစ္ေလာက ေနထိုင္တယ္၊
လူတစ္ေယာက္ထက္ စီးကရက္တစ္လိပ္၊ မုန္႔တစ္ခု၊
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ပဲ အေဖာ္ျပဳထိုင္ေနတတ္တယ္။
႐ုံးခန္းကိုတက္တဲ့ေလွကားဟာေကာင္းကင္ဘုံကို
တက္တဲ့ ေလွကားလို
ေအးစက္ တိတ္ဆိတ္ရွည္လ်ားမည္းေမွာင္ေနတယ္

ဝင္းျမင့္ – ။
စကားနည္းတယ္ စာမ်ားတယ္
အမႈန္အမႊားကင္းစင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ

ၿငိဏ္းေဝ – ။
PERFORMANCE ေကာင္းတယ္
ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းစိတ္မ်ားတယ္
NEW DIRECTION ရွိတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထားတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလြန္းလို႔
တစ္ခါတစ္ရံမွာေရးထားတာ မသပ္မရပ္သလို ျဖစ္တတ္တယ္။
ကဗ်ာကို ကမာၻနဲ႔ဆက္စပ္ေပးႏိုင္တယ္
ဆရာဝန္ပုံစံရွိတယ္

ကိုဘုန္း – ။
ကဗ်ာတစ္ဝက္- ဂစ္တာတစ္ဝက္-
အိပ္မက္နဲ႔တူတဲ့ မ်က္လုံးေတြရွိတယ္
ဦးထုပ္တစ္လုံး အၿမဲေဆာင္းထားတယ္

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္ – ။
ေႏြဦးရာသီတစ္ခုမွာ ဂ်ဳံ႐ိုးနဲ႔ရက္လုပ္ထားတဲ့
ခေမာက္တစ္လုံးေဆာင္းလာဖူးတယ္
ဂ်င္းပင္ဝတ္ေျပျပစ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္
ကိုယ့္သေဘာထားကို အထိပါးမခံဘဲ ညင္ညင္သာသာ
တင္ျပတတ္တယ္၊
ေကာင္းကင္ရဲ႕အျပာေရာင္လိုၿငိမ္းခ်မ္းသူ

နီမ်ိဳးထက္ – ။
ကမ္းထရီးဆံပင္နဲ႔ စီးကရက္နဲ႔
ေလသံဝဲဝဲ
ေႏွးေႏွးေကြးေကြး

ခရမ္းျပာထက္လူ – ။
စကားလုံးျပင္းျပင္းထန္ထန္ေတြသုံးတယ္
စာသားမ်ားမ်ားေရးတယ္၊ ကူညီတတ္တယ္၊
နည္းနည္းေျပာျခင္းေနာက္မွာ မ်ားမ်ားေျပာျခင္းေတြ႕ရတယ္
တစ္ခါတေလ စတိုင္က်က်
တစ္ခါတေလ ဖ႐ိုဖရဲ။

တိုးေႏွာင္မိုး – ။
ေရးထားတဲ့ စာရြက္အနားစေတြကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး
မဂၢဇင္းတိုက္ကိုပို႔တယ္
ျမစ္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပုံလိုက္႐ိုက္တယ္
အေလာင္းေကာက္တယ္/ ဂ်စ္ပစီလုပ္တယ္

ေမာင္လင္းရိပ္ – ။
အနက္ေရာင္လက္ဆြဲအိတ္တစ္လုံးပါတယ္
RADIO/ INTERNET/ WEBSITE ေတြ စိတ္ဝင္စားတယ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ရွိၿပီး
အေရွ႕တိုင္း အေတြးအေခၚကဲတယ္
ကဗ်ာကို လူထုဆီေရာက္ဖို႔ အၿမဲနည္းလမ္းရွာေနတယ္

သွ်ီသူေအာင္ – ။
ကဗ်ာဆရာေတြကို
‘ေကာင္းကင္ဘုံမွာေနထိုင္သူ’နဲ႔
‘ငရဲဘုံမွာ ေနထိုင္သူ’လို႔၊ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲရင္
သူ႔ကို ‘ေကာင္းကင္ဘုံ’မွာ ေနထိုင္သူလို႔
ေျပာရပါလိမ့္မယ္

စိုးမင္းေအာင္ – ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အလယ္ေခါင္တည့္တည့္ ေနထိုင္တဲ့သူ
တစ္ဖက္တည္း ကင္းၿမီးေကာက္နားကပ္ႏွစ္ခု
မ်က္လုံးတစ္လုံး ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားရ
တစ္ခါက ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္တိုက္တာခံရသူ
နားထဲမွာ အသံေတြၾကားေနရတယ္ လာေျပာသူ
ဘုရားသခင္
ေတြ႕တိုင္းလည္း သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ၾကား ဘုရားသခင္

ေမာင္ေဒး – ။
ဘာသာျပန္တယ္၊ အားရင္အိပ္တယ္၊
အယ္ဒီတာလုပ္လိုက္/နားလိုက္၊
တစ္ခါတေလ ထီးေကာက္နဲ႔၊
COMPUTER – INTERNET သုံးစြဲမႈနဲ႔။
တီရွပ္အနက္မ်ား၊
ဂ်ာနယ္တစ္ခုလုပ္တုန္းကလည္း စာမ်က္ႏွာေတြအနက္
တစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕-ေတြ႕တတ္တယ္

တီက်ဴး – ။
‘လူပိန္မ်ားရဲ႕ကလပ္’ဖြဲ႕ဖို႔တိုက္တြန္းဖူးတယ္
ေနာက္ပိုင္း ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္သြားတယ္
လူဟာ ပန္းခ်ီကားထဲကပုံစံအတိုင္း

ခ်မ္းမင္းအိမ္ – ။
ေဘာင္းဘီနဲ႔ ဂိုက္ဆိုက္ေကာင္းတယ္
ကုမၸဏီပုံေပါက္တယ္
အယ္ဒီတာလုပ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္
သီခ်င္းတညည္းညည္းနဲ႔။ အေပၚယံၾကည့္ရင္
လူ႕ဘဝကို အေပ်ာ္တမ္းေနထိုင္
ေနတဲ့ပုံလို႔ ထင္ရတယ္

သစၥာပိုင္စိုး – ။
အၿမဲတမ္းအထီးက်န္၊
လွ်ိဳ႕ဝွက္နာက်င္ေနတဲ့ပုံမ်ိဳး

ေျပျမင့္ – ။
စစ္သားဆံပင္ပုံစံနဲ႔၊ ေသာကမ်က္ႏွာနဲ႔၊
ေရွ႕လကေတြ႕ေတာ့ ‘ကြ်န္ေတာ္
အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္’လို႔ ေျပာတယ္။
အသက္ ၄၆/၄၇ ေလာက္ရွိၿပီ

ဘုန္းေနသြန္း – ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့၊
ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ထဲကေန ထုတ္လုုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊
အနည္းငယ္ေအးစက္တာနဲ႔ ျပတ္သားတာရွိတယ္

ၾကည္ေဇာ္ေအး – ။
ကဗ်ာကို ေရႊလို႔သေဘာထားတယ္
တစ္ခုခ်င္းတူးေဖာ္ေရာင္းခ်တယ္
ကုန္သြားရင္ မေရးပဲေနတယ္။
နည္းနည္းအႏၱရာယ္ရွိတယ္

ေမာင္သင္းခိုင္ – ။
ေႏြးေထြးႀကိဳဆိုတယ္
ႏိုင္ငံတကာစံကိုသိတယ္၊ အရက္ကိုခ်စ္တယ္၊
အဖြဲ႕လိုက္ေနတယ္။
တစ္ခါက အထပ္ ၂၀ ကိုဆင္းဖို႔ ဓာတ္ေလွကားထဲ
ကဗ်ာဆရာေတြ ဆန္႔သေလာက္ ေခၚထည့္ေနလို႔
အေစာင့္က အတင္းပိတ္ၿပီး လႊြတ္ခ်လိုက္တယ္

စန္းဦး – ။
ေဟာလီးဝု(ဒ္)႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ေကာင္
တစ္ေကာင္လို ေအးစက္စက္အၾကည့္ရွိတယ္၊
တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ခမ္းခမ္းနားနား ညစာေကြ်းၿပီး
ဗန္ဂိုးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြ လက္ေဆာင္ေပးသူျဖစ္တယ္
DIGITAL ART, SHORT VIDEO အျပင္
စာအုပ္ထုတ္ေဝသူ၊ ပိုင္ရွင္

လူအိမ္ – ။
မ်ားလာရင္ ကမာၻေပၚမွာ
သူစကားေျပာရမယ့္သူ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔၊
ေႂကြးေၾကာ္တတ္တယ္လို႔၊ ၾကားဖူးတယ္။
တစ္ေယာက္က ‘အေမရိကန္သမၼတ’
တစ္ေယာက္က ‘ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္’

ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္ – ။
အနက္ေရာင္လယ္သာဂ်ာကင္နဲ႔
ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္သမားအျဖစ္ တစ္ခါပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္။
လူက က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ရွိေပမယ့္၊
သူ႕စာေၾကာင္းေတြက သူ႕ခရီးလိုပဲ လမ္းေၾကာင္းရွည္တယ္၊
ဝက္ဝံတစ္ေကာင္ကို ကိုင္လွဲခ်ႏိုင္တဲ့ ေအးခဲတဲ့ ေဒသကေန
ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတယ္

ေနမ်ိဳး – ။
ဘုရားသခင္ဟာ
ကမာၻၿဂိဳဟ္ကို စူးစမ္းဖို႔
ၿဂိဳဟ္သားတစ္ေယာက္လႊတ္လိုက္တယ္။
အင္မတန္႐ိုးသားတဲ့အျမင္နဲ႔
အဆန္းျပားဆုံးေတြကို ေတြ႕ရွိေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သူ၊
လူစုလူေဝးကို ေရွာင္ၿပီးေနတတ္တယ္

ေအာင္ခ်ိမ့္ – ။
စကားလုံးအနည္းဆုံးနဲ႔
အထိေရာက္ဆုံးေရးႏိုင္သူ၊
ပါးစပ္က တစ္လုံးေျပာ တစ္လုံးကဗ်ာ ျဖစ္ေနသူ၊
‘ဟန္’ကိုအမ်ားဆုံး တုပခံရသူ၊
‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ ဘုရားသခင္’လို႔ တင္စားခံရသူ
အသားညိဳညိဳအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ေျခာက္ေသြ႕ပုံရေပမယ့္၊ ေလးနက္မႈေတြ
ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ စိုရႊဲေနသူ

ေဇယ်ာလင္း – ။
ဘာသာျပန္ရာကေန၊ ဘာသာစကားကိုေတြ႕ရွိသြားၿပီး၊
ဘာသာစကားကို အားျပဳေရးတဲ့ ‘ဘာသာစကားကဗ်ာ’ဆိုတာကို
ဦးေဆာင္ေရးသားခဲ့သူ။ ေနာက္ပိုင္း ဘာသာစကားကဗ်ာနဲ႔
ပတ္သက္သမွ် – ေရးသား၊ ေျပာဆို၊ ေဆြးေႏြး၊ သုေတသနျပဳ၊
ပို႔ခ်၊ ျဖန္႔ခ်ီ၊ ကာကြယ္၊ တုံ႔ျပန္၊ အလုပ္အားလုံး အကုန္
လုပ္ေနသူ။

ပိုင္ – ။
ကြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို
အထက္လူေတြေျပာခ်င္ေျပာပါလိမ့္မယ္
ဒါမွမဟုတ္၊ မေျပာဘဲေနပါလိမ့္မယ္

၃-၁-၂၀၀၉ စေနေန႔၊ ညေန ၃း၄၀ နာရီ

ပိုင္
ႏြယ္နီမဂၢဇင္း၊ ေမ၊ ၂၀၀၉