ဘယ္ေတာ့မွ ပစ္ခ်
မသြားနဲ႔ေတာ့ ။
မေလွ်ာက္တတ္ ေလွ်ာက္တတ္
ငိုယို အငမ္းမရ ေျပးလိုက္ေနပံု
အေမရယ္ ထားခဲ့ရ ။
“ ျငီးေငြ႕ ေပါက္ကဲြသြားတာမ်ားလား ” ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အယံုၾကည့္မဲ့အခန္းထဲမွာ
ေဝးခဲ့တယ္ ။
ပိတ္ေလွာင္နံ႔နဲ႔ေၿခာက္ကပ္
လက္ေဆးပန္းကန္
ပန္ကာလည္သမြတ္သံ
မေရာက္လာတဲ့ ျပကၡဒိန္ထံ ...... ။
ေျကာက္မက္ဖြယ္ လစ္ဟာမႈဟု
ဆႏၵထက္ ပိုသိပ္သည္း
ကြ်န္ေတြ
သခင္ေတြကို မီွတြယ္သလိုေလ ။
ေျပေလ်ာ့ေနမယ္ ထင္ခဲ့ ။
ေဒါသျဖင့္ အေၾကာက္အကန္
ကိုယ္လံုးတီးေန႔ တစ္နံတစ္လ်ားသားၾကီးစိုးခဲ့ပံုမ
လူဆန္း
ရနံသစ္ ၊ မတ္ ၊ ၁၉၉၉
No comments:
Post a Comment