** သတိရျခင္းမ်ားမွတ္စု ** ေအာင္ခ်ိမ့္

ေမြးဖြားစ အဲဒီတုန္းက
ေတြးထင္ကိုင္တြယ္ခဲ့သလိုပင္
ခပ္ဖဲြဖဲြအျပာပါးပါး နွင္းေတြေဝလို႔ရယ္
ငါ အခုျပက္ရယ္ျပဳပံုမ်ဳိးနဲ႔ ျခားနားလြန္းတယ္ ။

တစ္ခါစစ္ရံႈး၍
နွစ္သံုးဆယ္ သည္းခံတတ္ခဲ့ျခင္းအတတ္
ေမႊးၾကဴလိုေသာ ပန္းခင္းမွာ
တစ္ဆစ္ဆစ္ ပ်ားမ်ားတုပ္ေသာ ဒဏ္ရာ
ေရာင္ကိုင္းစဥ္
မခင္တြယ္လိုေတာ့ျခင္း အဆိပ္ခြက္
ငါ့လက္မွာ တုန္ရီလ်က္ ။

စုေဆာင္းမိတဲ့ ဝါးက်ည္ေတာက္နဲ႔အျပည့္
ေခတ္၏ ကာလ၏ . . . တဲ့
သူ့ရဲ႕ရည္းစားစကားေၾကာင့္ ပင္လယ္သြားမယ္ ။

လက္နိွပ္ဓာတ္မီး ပစ္ကြင္းထဲ
မဲမဲတစ္အုပ္ျပီးတစ္အုပ္
ရြရြလႈပ္လို႔ ပူေဖာင္းေတြ ။

ေန႔အတူ ညအတူ
အျဖဴသံုးဖို႔ဝန္ေလး
အေရးၾကီးတဲ့ အခိ်န္မ်ားကို ဇြန္းနဲ႔ခပ္
ခင္ဗ်ား သိပ္ျပတ္သားပါတယ္ ။

ရမက္အလိုၾကီးလြန္းလိုေပါ့
ဒီလူမေသေတာ့တာ ။

အားလံုးအေပၚ မေကာင္းနိုင္ေသးပါ
အေကာင္းဆံုးလူနည္းနည္းကို ေကာင္းခဲ့ရန္ . . .
ရင္ကဲြနာက် ေခါင္းဖြက္ထားဆဲ ။

ပျခဳပ္တြင္းမွ သီခ်င္းထြက္ေပၚလာရာ
ငါ့ဦးေခါင္းအေရျပားတစ္ျပင္မွာ
ေျမြေဟာက္ေတြ ရႈပ္ေထြးရွည္လ်ားလွေပါ့ ။

“ ဘယ္နွယ့္လဲ ”
သူရဲေကာင္းက ေမးခြန္းထမ္းလို႔ ။

“တစ္လမ္းသာရိွပါတယ္”
လူမိုက္မို႔ ယဥ္ေက်းမႈရြက္လို႔ ။

တစ္ခါ . . .
အစြန္းတြက္စကားသံ
ကားသံနဲ႔ ေပါက္တူးသံ
အဘိဓမၼာမ်ား ေျခဒရြတ္ဆဲြ
ေဟာေျပာပဲြေန႔မ်ား နီးကပ္လာျပန္ပါျပီ ။

ျမင္ေနက် ဆင္ျခင္တံုတရားဟာ
ခါးလိုက္ . . .ခ်ဳိလိုက္။

လူငယ္ဟာ လူငယ္နဲ႔မတူတဲ့ အရသာဟာ
အဝိုင္းစက္စက္
ေလးေထာင့္ကြက္ကြက္ ။

မိန္းမရယ္
အျပစ္မရိွေသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းတစ္ခု
ငါ့အတြက္ ျပဳစုေပးဖို႔ပဲေျပာတာပါ ။

နာက်င္မႈမ်ား သိပ္သည္းမွ
အေၾကာေျပလာေသာေသြးမ်ား
ေသသပ္စြာ နႈတ္ခမ္းသုတ္တာ ၾကံဳဖူးတယ္။

ေဟာဟို လူအေရာက္နည္းတဲ့ ေတာင္ကုန္းနံေဘးမွာ
ရာဇဝင္ဆိုတာကို ပူေဇာ္ပါတယ္ ။

အိပ္မက္ကိုႏြားနို႔နဲ႔
တပ္ဆင္ျပီးစ စက္တင္ဘာညေနမွာ
ဖ်င္ကုလားထိုင္နဲ႔ အရုပ္ၾကဳိးၿပတ္ထိုင္ေနသူဟာ
ငါ့ေပါ့ ။ ။

ေအာင္ခ်ိမ့္