စူးရဲ ေလာင္ကြ်မ္းေနတာ ဘာေတြမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူထင္မလဲ
အနီးကပ္ဆံုးပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ အခိ်န္ထဲမွာ သင္လည္းမ်က္နွာျပင္ေတြ အက္ကဲြ
ညေန ၆းဝဝ နာရီမွာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ဘ၀ထဲကၿဖစ္ျဖစ္
လူးလိမ့္ထျပီး လမ္းေပၚလူးလိမ့္ ဆက္သြားၾကရတယ္
သြားၾကရတာပဲ မဟုတ္လား ေနလို႔မရတဲ့ အေနအထားေတြပံုေျပာင္း
ေျပာင္းလို႔မရတဲ့ အေနအထားေတြဟာ အလင္းမိွန္ထဲမွာ
ၾကီးလိုက္ေသးလိုက္နဲ႔ ခီ်းမြမ္းထိုက္စရာ “ ငါ ” လည္း ရွာ မရ
အေတြးရဲ႕ ညေနခင္း ေနာက္ခံမွာ ျမစ္ဟာ ေပါေလာေမ်ာလို႔
အဲဒါနိမိတ္ပံုလား အဲဒါဖလင္ျပားေပၚကတစ္စ တစ္စ
ေပၚလာေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေဘးတိုက္ေသေနပံုလား
ဘလက္အင္ဝိႈက္လား မီးခိုးလား တစ္ေယာက္ကအေရာင္နဲ႔
CNG ဘတ္စ္ကားေတြေပၚ ရရာဘဝေတြလိုက္စီးသြားၾကတယ္
လမ္းေတြေပၚလူကဲ်ခိ်န္မွာ တိတ္ဆိတ္မႈဟာထမင္းထုတ္ေလးနဲ႔
ငါလည္း သူ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ မလာျခင္းကို ေစာင့္လိုက္တယ္
ဟာလာ ဟင္းလင္းရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲ တစ္ခုခု ထိုးနိႈက္ေနသလို
အေတြးရဲ႕ေခါင္းထဲသန္းရွာသလို ယုတၲိဟန္ဖမ္းလို႔
အကၡရာေတြဟာ အက္ေနတဲ့ခရာထဲက လူးလြန္႔
ထလာတဲ့ ရဲြ႕တဲ့တဲ့သံစဥ္က်စ္လ်စ္ေတြနဲ႔
ဘဝဟာ ပုေလြတစ္ခုဆိုရင္ အေပါက္ေတြထဲ
အသံေတြ သည္းျကီးမဲျကီး တြန္းတိုက္ဝင္လာျကတယ္
ျမဳိ႕ၿပသံေတြ ငယ္သံပါေတြ ျမဳိထားတဲ့ အသံတုန္ခါမႈေတြ
ပလာခြ်တ္ထားတဲ့ အသံသက္သက္ေတြ အဓိပၸာယ္ေျပးစြတ္ၾက
ခံစားမႈဟာ ၾကြက္သားတစ္ေခ်ာင္းဆိုရင္ အဲဒီၾကြက္သားနဲ႔ပဲ
ပကတိကာလထဲ ေရပံုးပစ္ခ်ခပ္လိုက္သလို ဘာေတြပါဘာသလဲ
စိတ္အရြ႕တစ္ခုရဲ႕ၾကဳိးအလ်ားနဲ႔ ထုအတိုင္းစံျပဳမရ ( ? )
ဝါက်ရဲ့ အရြတ္ေတြထဲမွာပဲနႈတ္ခမ္းလႈပ္ပံုကိုၾကည့္ဖတ္ရျပန္တယ ္
အေတြးရဲ႕ ၾကမ္းျပင္မွာ တခါးတစ္ခ်ပ္ေမွာက္လ်က္ၾကီး တြားသြား ။ ။
ေဇယ်ာလင္း
ေမလ ၂ဝဝ၇
No comments:
Post a Comment