အလို ............. မိတ္ဆြတံဆိပ္နဲ႔
အရိပ္လာနားတဲ့ အေနာဖလိ
ေက်ာထိမွပဲ သိခဲ့ျပီ ။
ၾကာျပီ ၾကာျပီ
ငါသည္ ........... “ ထီြ ” ျခင္းအတတ္ ထုတ္ခ်င္းခတ္သူ
ဝီလံွ်တဲလ္ ရဲ့ ဒုတိယျမား စိတ္ဝင္စားသူ
ကြယ္ ....... အခုမ်ားေတာ တျဖစ္လဲ
အျပစ္ျမင္လည္း သစ္ပင္ကို အားက်ခဲ့
အျပစ္ဆင္လည္း သစ္ပင္ကို အားက်ခဲ့
မွ တပါးအျခား မရိွတဲ့ေလ ..............
သစ္ပင္ဟူသည္ သူ၏ဌာန အာဝါသသို႔
အာဃာတစိတ္နဲ႔ လာၾကသသူ ၊ ညာၾကသသူ
အရိပ္ကိုခ်ဳိးသူ ၊ သားေရေပၚအိပ္
အဆိပ္တျမျမ “ မိစၧၧာတမ ” နဲ႔လူ
ထိုလူထံမွပင္ အရိပ္ကိုလွ်င္
သစ္ပင္သည္ ရုပ္သိမ္းသည္ မရိွ “ စတဲ့ ”
ဟိေတာပေဒသ နႈတ္တက္ဖြရင္း
သစ္ပင္မွထြက္ မ်က္မွန္တလက္နဲ႔ေလ
ခြက္ထိုးခြက္လွန္ “ ျပံဳး ” တတ္ခဲ့ေပါ့ ။ ။
ေဇာ္ ( ပ်ဥ္းမနား )
ကမ္းလြန္ေလ ကဗ်ာမဂၢဇင္း အမွတ္ ၁ ။
No comments:
Post a Comment