** တစ္ေဆာင္းသစ္ျပန္ျပီ . . . **

(၁)

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္နွစ္ေလာက္ကေပါ့
သူ ေသာက္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးရဲ႕
သူထိုင္ေနက် စားပဲြေဟာင္းေလး တစ္ခုမွာ
မုဒိတာ ျပန္႔ပြား ဝင္းပခဲ့ဖူးတယ္ ။

တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ဒုကၡေတြကို
ရင္းနီွးျမွုပ္နံွ ထည့္ဝင္လာၾကတယ္ ။
ပီတိ အျမတ္အစြန္းကို ခဲြေဝယူခဲ့ၾကတယ္ ။
မတူတာကို မယူေဆာင္ဘဲ
တူရာ တူရာကို ပူေလာင္မဲ့စြာျဖင့္
သမူဟဝါဒကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ဟို လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္နွစ္ေလာက္ကေပါ့ . . . ။

(၂)
ခေနာ္ခနဲ႔ ထိုင္ခံုေလးေတြေပၚမွာ
ေပ်ာ္စရာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အတူ
“ လက္ဖက္ရည္ခ်ဳိး ” ဆိုျပီး ဂုဏ္တက္ခဲ့သူတစ္စုဟာ
အခုေတာ့ . . .
လက္ဖက္ရည္ဖိုး စံုမက္သူမ်ားအျဖစ္
ဆယ္စုနွစ္ တစ္ခုအတြင္းမွာပဲ
အဆင္းေရာ အခ်င္းပါ ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္ ။

(၃)
တခ်ဳိ႕ဆို  . . .
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကိုက္ေစ်းခင္းျပီး ေရာင္းခဲ့တာကို
“ ဂလိုဘယ္ လိုက္ေဇးရွင္း ”  ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈပါဆိုျပီး
ကမၻာၾကီးကို ယိုးမယ္ဖဲြ႕ေနၾကတယ္ ။

(၄)
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ . . .
တစ္ေကြ႕ တစ္ေကြ႕မွာ ထားရစ္ခဲ့ၾကတယ္တဲ့ ။
ဘယ္သူက . . .
ဘယ္သူ႔ကို ထားရစ္ခဲ့တာလဲ ဆိုတာ
ထိုဆယ္နွစ္တာ ကာလကို
အာဃာတမဲ့စြာ ငဲ့ေစာင္း စိစစ္ရင္း
တစ္ေဆာင္း သစ္ျပန္ျပီ ရွင္မေရ . . . ။

ေမာင္ခိုင္မာ
(၁-၂-၂ဝဝ၂ ၊မိမိရဲ႕၅၉ နွစ္ေျမာက္သို႔  . . . )